Ζαν Μπατίστ Μπεσσιέρ
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ο Ζαν Μπατίστ Μπεσσιέρ (Jean Baptiste Bessières), δούκας της Ίστριας (6 Αυγούστου 1768 – 1 Μαΐου 1813), ήταν στρατάρχης της Γαλλίας.
Με υψηλό πατρωτικό φρόνημα και ωθούμενος από τους στίχους της Μασσαλιώτιδας, εγκατέλειψε τις ιατρικές του σπουδές για να καταταγή στον στρατό το 1792, τη στιγμή που η Γαλλία απειλείτο από παντού. Μαζί με την ομάδα των Λάν, Ντεσσαί και Νταβού, στήριξαν τον Ναπολέοντα σε όλες τις εκστρατείες του. Ανδραγάθησε στην Αίγυπτο, αλλά και στις μετέπειτα περιπέτειες στην Συρία, όπου κατέφυγαν τα υπολείματα του γαλλικού στρατού μετά την φυγή του Ναπολέοντα.
Στην μάχη του Βαγκράμ μία βολίδα τον έριξε στο έδαφος και οι άνδρες του θεωρώντας τον νεκρό, άρχισαν να τον θρηνούν. Οταν συνήλθε, ο Ναπολέων εξέφρασε την συγκίνησή του για εκείνο το περιστατικό που έκανε τους πάντες να κατανοήσουν πόσο απαραίτητος ήταν αυτός ο άνθρωπος και πόσο θα κόστιζε η απώλειά του στο στράτευμα. Μαζί με τον Μυρά θεωρείτο ένας από τους καλύτερους διοικητές ιππικού της γαλλικής στρατιάς. Τελικά η μοιραία βολή ήλθε την 1 Μαΐου του 1813, στη μάχη του Λύτσεν, όταν μία οβίδα τον κτύπησε κατάστηθα. Εκείνη τη φορά ο Ναπολέων τον θρήνησε πραγματικά, μαζί με ολόκληρη την Ανακτορική Φρουρά. Η σωρός του βρίσκεται στο Γαλλικό Πάνθεον.
