Ελληνική Κοσμολογία
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Έχει προταθεί αυτό το άρθρο ή τμήμα αυτού του άρθρου, να συγχωνευθεί με το Κοσμολογία. (Σχολιάστε) | |
Αν πρόκειται να γίνει συγχώνευση σελίδων με μεγάλο ιστορικό, μην την κάνετε χειροκίνητα με «Αντιγραφή και Επικόλληση», αλλά ζητήστε την από τους διαχειριστές, προκειμένου να συγχωνευθεί και το ιστορικό των δύο σελίδων. |
H Κοσμολογία της Ελλάδας πριν την Ιωνική Φιλοσοφία:
Πίνακας περιεχομένων |
[Επεξεργασία] Ορφικός Μύθος
Το νερό για τον Ορφέα ήταν η αρχή των πάντων που κατακάθησε στην λάσπη δημιουργώντας ένα φίδι με κεφάλι λονταριού και ανάμεσα τους το θεό Ηρακλή και Χρόνο. Ο Ηρακλής γέννησε ένα τεράστιο αυγό που από την τριβή έσκασε στα δύο, δημιουργώντας τον Ουρανό και την Γη και από μέσα ξεπρόβαλε ένας διπρόσωπος θεός. Και ο Ουρανός με την Γη γέννησαν την Κλωθώ, τη Λάχεση και την Ατραπό (Τρείς Μοίρες).
[Επεξεργασία] Θεογονία του Ησίοδου
Στην αρχή ήταν το Χάος ύστερα εμφανίστηκε η Γαία και ο Έρως και το Χάος γέννησε το Έρεβος και την Νύχτα που από την ένωση τους προήλθαν ο Αιθέρας και η Ημέρα. Τέλος η Γαία δημιούργησε τον έναστρο Ουρανό.
[Επεξεργασία] Αλκμάνιο κοσμογονικό μοντέλο
Ο Άλκμαν ποιητής στη Σπάρτη περί το 700π.Χ. προτείνει το μοντέλο που συνοψίζεται ώς εξής:
- Αρχικά ταραγμένη και Αδιαμόρφωτη ύλη σε ανυπαρξία
- Στα πλαίσια του Χώρου που περιείχε μη-ύλη γεννήθηκε η Θέτις που τακτοποιούσε τα πάντα
- Στο Χώρο της μη-ύλης δημιουργήθηκε πόρος που έπαιξε το ρόλο της αρχής της μεταφοράς της ύλης στο Χώρο στην ύπαρξη (κάποιοι επιστήμονες ταυτίζουν εννοιολογικά τον πόρο με τον λώρο Αϊνστάϊν-Ρόζεν)
- Δημιουργήθηκε ένα όριο ο Τέκμωρ που η ύλη που το ξεπερνούσε γινόταν διαμορφωμένη και αισθητή από το όριο δημιουργήθηκε η μέρα η Σελήνη και το Σκότος
- Ο Πόρος ο Τέκμωρ και το Σκότος συνηπήρχαν σαν ενιαίο σύνολο γεγονώτων εκτός του αισθητού Σύμπαντος
- Το φώς της μέρας υποβοηθείτο από τον Ήλιο που δεν το δημιουργεί εξ'ολοκλήρου
[Επεξεργασία] Βιβλιογραφία
- Μανώλης Δανέζης και Στράτος Θεοδοσίου, "Το Σύμπαν που Αγάπησα, Εισαγωγή στην αστροφυσική", Τόμος Β', 1999, Εκδόσεις Δίαυλος, ISBN 960-531-063-5