Αρμονία
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Αρμονία. Εκ του ρήματος «αρμόζω» ή «άρω» (βάση και της λέξεως «Αρετή»). Αρμογή, μουσική συμφωνία, συνομολογία, συναρμογή, σύνδεσμος και, κατ’ επέκτασιν, η εναρμόνισις των πραγμάτων.
Στον Εμπεδοκλέα αναφέρεται ως κύριο όνομα, στην θέση της Φιλότητος ή της Αφροδίτης. Στην ησιόδειο «Θεογονία» (937), καθώς και στην ευρυτέρα Εθνική θεολογία και λατρεία των Ελλήνων, η Αρμονία είναι Θεά, κόρη της Αφροδίτης και του Άρεως και αδελφή του Φόβου και του Δείμου, κατά την Θηβαϊκή παράδοση, ή του Διός και της ατλαντίδος Ηλέκτρας, κατά την παράδοση της Σαμοθράκης. Στην πολιτειακή λατρεία της Θεάς Αρμονίας, οι πολίτες και οι Αρχές των πόλεων την επεκαλούντο για εύνομο κοινωνικοπολιτική ζωή.
