Fizička antropologija

Sa Wikipedije, slobodne enciklopedije

Fizička antropologija, ponegdje zvana i biološka antropologija, proučava mehanizme biološke evolucije, genetsko nasljedstvo, ljudsku prilagodljivost i varjabilnost, primatologiju, morfologiju primata, kao i fosilne ostatke ljudske evolucije. Takođe vidi: rasa.

Fizička antropologija se razvila u 19. vijeku, prije uspona Darwinove teorije o prirodnom odabiru, takođe poznate kao teorija evolucije, i prije Mendelove teorije genetike. Fizička antropologija je dobila ime i po tome što su svi njeni podaci fizički (fosili, naročito ljudske kosti). S usponom Darwinove teorije i moderne sinteze, antropolozi su zadobili pristup novim oblicima podataka, i mnogi od njih su započeli da se nazivaju "biološkim antropolozima."

Neke od ranih grana fizičke antropologije, kao rana antropometrija, sada su odbačene kao pseudonauke. Metrika poput cefalnog indeksa se znala koristiti u svrhu izvođenja osobina ponašanja. Dvojica najranijih osnivača fizičke antorpologije su Paul Pierre Broca i Franz Boas.

[izmijeni] Grane

primatologija, nauka koja proučava naše ne-ljudske srodnike,
populaciona genetika, istražuje biološku ljudsku raznovrsnost (poveza s evolucionom biologijom)
ljudska evolucija - takođe poznata kao paleoantropologija, proučava razvoj ljudi

Proučavanje ljudske evolucije često uključuje druge specijalizovane oblasti:

ljudska osteologija, proučavanje skeletalnog materijala. Stručnjaci iz osteologije su u stanju da primijene svoje vještine i znanja na druge oblasti:
paleopatologija, koja proučava ostatke bolesti i povreda u ljudskim kostima
forenzička antropologija, analizira i identifikuje ljudske ostatke, i služi u koronarne i medicinske svrhe. Ovo istraživanje često daje važne podatke i dokaze za sudske slučajeve i kriminalna istraživanja.