Pink Floyd

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі.

Гэта — накід артыкула. Вы можаце дапамагчы Вікіпэдыі, напісаўшы яго, для гэтага націсьніце спасылку «Рэдагаваць».

Выява:R244789395.jpg

Pink Floyd пасля канцэрта Live 8

Pink Floyd — брытанскі гурт, утвораны ў сярэдзіне 1960-х гадоў, які граў у стылі псіхадэлікі і арт-року.

[рэдагаваць] Гісторыя гурта

Гісторыя ўтварэння гурта пачынаецца ў Лондане ў 1960-ых, дзе Роджэр Уотэрс разам з Рыкам Райтам, Нікам Мэйсанам і іншымі музыкамі пачынаюць арганізоўваюць музычныя гурты, якія не малі пастаяннага складу і назвы. Неўзабаве, Уотэрс запрашае ў гурт свайго сябра па школе Сіда Баррэта, які і прапаноўвае новую назву гурта – “Pink Floyd Sound”. Назва складалася з іменаў 2-х знакамітых блюзмэнаў – Пінка Андэрсана і Флойда Кансэла, творчасць якіх маладыя музыкі вельмі паважалі. У хуткім часе апошняе слова з назвы знікла, канчаткова сфармаваўшы сусветна-вядомае імя.

Першы альбом – The Piper at the Gate of Down - быў запісаны ў 1967 годзе. Асноўную частку матэрыялу напісаў Баррэт, які ў той час быў бясспрэчным лідэрам гурта. Альбом стаў даволі паспяховым і нават заняў 6 месца ў брытанскіх чартах. Тым часам псіхічнае здароўе Сіда даволі хутка пагаршалася, што было звязана са шматлікімі жыццёвымі праблемамі і ўжываннем ЛСД. З-за апошняга неаднаразова зрываліся выступленні гурта, што вымусіла ў красавіку 1968 афіцыйна заявіць аб сыходзе Баррэта, які быў заменены Дэвідам Гілмарам. У гэты час адбыўся пераход ад псіхадэлічнай да больш структураванай музыкі. Другі альбом – “A Saucerful Of Secrets -- змяшчаў толькі адну кампазіцыю папярэдняга лідэра.

Наступным альбомам гурта стаў More, які з’яўляўся саўндтрэкам да аднаіменнага фільма нямецкага рэжысёра Барбэта Шрэдэра пра жыццё хіппі. Пасля гурт неаднаразова пісаў саўндтрэкі да фільмаў: прыкладамі могуць быць “Забірскі-пойнт” італійскага рэжысэра Мікеланжэла Антаніоні і Даліна Шрэдэра (пасля выдадзены на альбоме Obscured by clouds.

Двайны альбом Ummagumma напалову складаўся з канцэртных версіяў вядомых песень, а напалову – з асабістых эксперыментаў музыкаў, кожнаму з якіх было выдзелена па пэўнай частцы пласцінкі. Наступны альбом – Atom Heart Mother заняў першае месца ў брытанскім чарце. На ім можна назіраць творчасць, якая была больш характэрна для позняга Pink Floyd’а.

Выхад альбома Meddle можна назваць пачаткам новага этапу творчасці гурта. Альбом выглядае больш скончаным у параўнанні з папярэднімі і даходзіць да 3-га радка брытанскага чарта. Песню Echoes шматлікія аматары і зараз лічаць вершыняй творчасці. У гэты перыяд творчасць гурта ў вялікай ступені вызначае праца Роджэра Ўотэрса.

Альбом Dark side of the moon cтаў легендай рок-музыкі. Ен так і не дасягнуў першага месца на радзіме музыкаў, але ў ЗША пратрымаўся ў "Top 200" больш за 700 тыдняў (каля 15 гадоў!). Усе тэксты да гэтага альбома былі напісаны Роджэрам Уотэрсам. Яны закраналі тэмы памяшальніцтва, працы, старасці і смерці – тыя, якія хвалююць кожнага. Якасць запісу ўсталявала новыя стандарты ў музычным свеце.

Альбом Wish You Were Here выйшаў у 1975 годзе. Асноўная песня альбома – Shine on You Crazy Diamond была прысвечана Сіду Баррэту і яго псіхічнаму распаду. Наступны альбом Animals па канцэпцыі нагадвае кнігу Джорджа Оруэла Ферма – у ім людзі выяўляюцца ў выглядзе жывёл. У музыцы большая роля была аддадзена гітарам, што магчыма было звязана з нарастаючым канфліктам паміж Уотэрсам і Райтам.

Наступны альбом The Wall, які распавядаў пра жыццё рок-музыкі Пінка, заняў 1-я месцы ў Брытаніі і Злучаных Штатах. Канфлікт паміж Уотэрсам і Райтам пад час запісу, які распаліўся з-за таго, што апошні амаль не ўдзельнічаў у працы, вымусіў Райта канчаткова сысці з гурта. Шматлікія маштабныя шоу прынеслі вялікую вядомасць гурту, але амаль не далі магчымасці зарабіць на гэтым. На працягу наступных 15 гадоу альбом трымаўся ў спісе бестсэллераў. Праз 3 гады быў зняты аднаіменны фільм.

Наступны альбом The Final Cut – адзін з самых бедных у творчасці гурта. Увесь матэрыял быў цалкам напісаны Роджэрам Уотэрсам. На задняй вокладцы нават быў запіс: “Рэквіем пасляваеннай мары Роджэра Ўотэрса, выкананы Pink Floyd”. З гэтым альбомам гурт не ездзіў з канцэртамі і неўзабаве разваліўся ў 1986 годзе.

Пасля The Final Cut музыкі заняліся сольнымі праектамі, якія не сталі настолькі ж паспяховымі, як творчасць гурта, і з гэтай нагоды Гілмар і Мэйсан у 1987 годзе пачалі ўзнаўляць гурт. Гэта выклікала юрыдычнае разбіральніцтва з Уотэрсам, які лічыў, што без яго гурт не можа існаваць. Вынікам стала тое, што Ўотэрс пакінуў за сабой правы на большую частку рэквізіта і персанажаў са Сцяны і ўсе правы на The Final Cut. Падчас запісу наступнага альбома A Momentary Lapse of Reason да музыкаў вярнуўся Райт. У 1994 годзе гурт выпусціў апошні альбом The Division Bell, канцэртны тур ад якога стаў самым прыбытковым за ўсю гісторыю рок-музыкі.

Пасля гэтага гурт не выдаваў студыйных альбомаў. Вынікамі наступнай творчасці сталі канцэртны альбом P*U*L*S*E, жывы запіс Сцяны, скампіляваны з канцэртных запісаў 1980 і 1981 гадоў, двухдыскавы альбом Echoes – лепшыя хіты гурта, і перавыданні Dark Side of the Moon (прысвечанае 30-годдзю альбома) і The Final Cut.

2 ліпеня 2005 года на фестывалі Live 8 музыкі яшчэ адзін раз выступілі ў класічным складзе (Уотэрс/Гілмар/Райт/Мэйсан).