Nacho Vegas
De Uiquipedia
Nacho Vegas (Xixón, 9 d'avientu de 1974) ye un músicu asturianu, perimportante nel desendolque de la música española alternativa ("indie") nos años 1990.
Los anicios musicales de Nacho Vegas alcuéntrense no que se llamó "Xixón Sound": nos caberos años 80, la ciudá de Xixón tornose un amburante centru cultural nel que xurdieron munchos grupos mozos, como Penélope Trip, Australian Blonde o Dr. Explosion, que naguaben por una música mui llonxana da que se facía n'España nesa dómina. Baxo l' influxu de Sonic Youth, Dinosaur Jr., Pixies, Hüsker Dü o My Bloody Valentine, procuraben un soníu qu' amestara melodíes nidies y llimpies con un ruíu fechu de violencia y mieu. Vegas entamó como guitarrista col grupu Eliminator Jr. - nome d'un cantar de Sonic Youth -, qu' espublizó namás un discu, Chándal. D'ehí pasó al grupu col que algamaría la so primer fama: Manta Ray - otra vuelta un nome de cantar, nesti casu de Pixies. Con Manta Ray espublizaría, tamién como guitarrista, dellos EPs y los discos Manta Ray (1995) y Pequeñas puertas que se abren, pequeñas puertas que se cierran (1997). Manta Ray ye, ensin dulda, un grupu perimportante na "escena alternativa" española, por tene-y dao costancia ya puxu a un xeitu de música que, munches vegaes y en munches bandes, paecía abondo amateur.
En 1997 aparez Diariu I, el primer discu de Vegas nel so proyectu paralelu Diariu: Vegas pon música a dellos poemes n'asturianu de Ramón Lluis Bande, col que en 1999, tras colar de Manta Ray, espublizará Diariu II. En 2002 Bande dirixe El fulgor, documental so'l mou creativu de Vegas, nel que la cámara percuerre tou'l camín dende qu'el músicu entama a trabayar nuna canción (la mesma que da títulu al documental) fasta que-y da fin y la toca nun conciertu.
En 2001 Nacho Vegas graba, baxo'l so propiu nome, el discu Actos inexplicables. Si dica esi momentu nun hai namás que visos de Nacho Vegas como músicu "en collaboración", esti debú amuesa el so caráuter completu: lletres fondes, escures ya intimistes, nel camín de Bob Dylan, Leonard Cohen o Nick Drake, con melodíes seles y agries, que pasen de la guitarra acústica al contrabaxu, y de los istrumentos de vientu a les guitarres frayantes. En 2003 espubliza'l discu doble Cajas de música difíciles de parar, onde les sos traces musicales apaecen yá pernidies, afondaes. Del añu 2005 ye Desaparezca aquí, discu inda más escuru, pero tamién con más retranca ya humor negru; los cantares, llargos (5, 6 ó 7 minutos cadún), somórguiense n'hestories tráxiques y borrinoses, enllenes de fracasu y llercia.
