Jim Morrison

vanuit Wikipedia, die vrye ensiklopedie.

Jim Morrison ( 8 Desember 1943 – 3 Julie 1971 ) was 'n sanger, musiekkomponis en digter.

[wysig] Lewensloop

Gebore as James Douglas Morrison in Melbourne, Florida, was hy die hoofsanger en liriekeskrywer van die gewilde Amerikaanse musiekgroep The Doors. Hy was ook die digter van verskeie digbundels.

Morrison was die seun van Admiraal George Stephen Morrison en sy vrou Clara Clark Morrison, beide lede van die VSA Vloot. As 'n volwassene was hy vervreemd van sy streng konserwatiewe ouers, tot so 'n mate dat hy in 'n 1967 onderhoud beweer het dat hulle albei dood is.

Volgens Morrison het een van die belangrikste gebeure gedurende sy lewe plaasgevind tydens 'n familiebesoek aan Nieu-Meksiko in 1947. Hy beskryf die gebeurtenis as volg:

"Die eerste keer dat ek kennis geneem het van die dood... ek, my ma, my pa, my ouma en oupa het teen dagbreek deur die woestyn gery. 'n Trok vol Indiane het in 'n motor of iets anders vasgery – daar was oral Indiane op die pad, besig om dood te bloei. Ek was net 'n kind en moes in die motor bly terwyl my pa en oupa uitgeklim het. Ek het niks gesien nie. Ek het die eienaardige rooi verf en mense wat rondlê gesien, maar ek het geweet dat iets gebeur, omdat ek die vibrasies van mense om my kon voel, en skielik het ek besef dat hulle net so min soos ek geweet het wat aan die gang was. Dit was die eerste keer dat ek vrees geproe het… en ek dink op daardie oomblik, het die siele van daardie dooie Indiane – miskien een of twee van hulle – daar rondgehardloop, verskrik, en in my siel geland, en ek was soos 'n spons, gereed om daar te sit en dit te absorbeer."

Morrison sou later die insident weer oproep in sy liedjie "Peace Frog": "Indians scattered on dawn's highway bleeding/ Ghosts crowd the young child's fragile egg shell mind."

In 1965, nadat hy aan die Universiteit van Kalifornië, Los Angeles, Kalifornië gegradueer het, lei hy 'n boheemse lewenstyl naby Venice-strand. 'n Toevallige ontmoeting met 'n mede-rolprentstudent Ray Manzarek lei tot die stigting van die groep The Doors. Kort daarna sluit die kitaarspeler Robby Krieger en dromspeler John Densmore ook by die groep aan. (Die naam van The Doors kom van 'n Aldous Huxley boek, The Doors of Perception, wat op sy beurt 'n reël uit 'n gedig van William Blake ontleen het, "When the doors of perception are cleansed/Things will appear as they are, Infinite".

Onder Morrison se meer bekende byname is "Mr. Mojo Risin'", 'n anagram van sy naam, wat hy uiteindelik as 'n refrein in sy laaste kortspeler, "LA Woman" gebruik het. 'n Ander bynaam was "The Lizard King" van 'n lyn in sy bekende epiese gedig "Celebration of the Lizard", waarvan 'n deel uitgereik is op die omslag van hul 1968 album Waiting for the Sun en wat in die 1990's verwerk is in 'n musiekblyspel.

Morrison het gelewe volgens 'n aanhaling van die digter William Blake — "The road of excess leads to the palace of wisdom"; Selfs voordat hy The Doors gestig het, het hy hallusineerende dwelms en drank in legendariese hoeveelhede misbruik. Somtyds het hy dronk en/of bedwelmd by opnamesessies aangekom.

Morrison se optredes het invloed op verskeie kunstenaars gehad waaronder Patti Smith, Iggy Pop en Ian Astbury. Sy lewendige optredes het baie aandag getrek en hy word tot vandag beskou as die prototipe rock-ster. Die leerbroeke wat hy gereeld aangehad het het sedertdien steoreotipiese rock-ster kleredrag geword.

In 1970 het Morrison in 'n Wicca-seremonie met die skrywer Patricia Kennealy "getrou", maar hy het nie die seremonie ernstig opgeneem nie, 'n feit later bevestig in 'n onderhoud met Kennealy in die boek Rock Wives. Die verhouding het nie gehou nie en Morrison se mees standhoudende verhouding was met sy gemenereg vrou Pamela Courson.

In die jare nadat The Doors beroemdheid verwerf het met hul eerste album (The Doors) en die treffer-kortspeler "Light My Fire", het Morrison se "seks, dwelms, and ruk-en-rol"-lewenstyl hom ingehaal. Hy het 'n volslae alkoholis geword en die groep het as gevolg hiervan begin swaarkry. Gedurende 'n konsert in 1969 in Miami, is 'n dronk Morrison daarvan aangekla dat hy homself ontbloot het op die verhoog.

Morrison trek na Parys in Maart 1971 met die plan om te fokus op sy skryfwerk en op te hou drink.

Jim Morrison sterf in Parys op 3 Julie 1971, in sy bad. Hy was 27 jaar oud. Baie van sy aanhangers en biograwe spekuleer dat hy dood is as gevolg van 'n oordosis dwelms, maar die amptelike doodsertifikaat stel hartaanval as oorsaak van sy afsterwe. Morrison is begrawe in die bekende Le Père Lachaise begraafplaas in die ooste van Parys. Aangesien pelgrims na sy graf gesien word as 'n probleem (veral weens graffiti) is voorstelle gemaak dat 'n ander graf vir hom gevind moet word.

Courson sterf as gevolg van 'n oordosis dwelms op 25 April 1974 in Hollywood.

Die Morrison legende word weer onder populêre aandag gebring in 1991 met Oliver Stone se rolprent The Doors, met Val Kilmer as Morrison. Kilmer was in werklikheid Stone se tweede keuse vir die rol, die eerste was Ian Astbury.

In die vroeë 1980's, maak die rolprentmaker Larry Buchanan 'n lae begroting rolprent Beyond the Doors ook bekend as Down On Us, wat 'n teorie voorhou dat Morrison, saam met Jimi Hendrix en Janis Joplin deur die VSA-regering vermoor is in 'n poging om van "radikales" ontslae te raak.

[wysig] Boeke oor Jim Morrison

• Light My Fire (1978, First Edition 1975). ISBN 0-915628-07-4.
• American Prayer (1983). ISBN 0-915628-46-5.
• Eyes: Poetry of Jim Morrison 1967-1971 (1986). ISBN 0-915628-40-6.
• Rimbaud and Jim Morrison (1994). ISBN 0-8223-1442-8