The Wall (albüm)
Vikipedi, özgür ansiklopedi
| The Wall (Pink Floyd Albümü) |
||
|---|---|---|
 |
||
| Yılı | 1979 | |
| Formatı | LP (İkili) | |
| Kayıt türü | ||
| Türü | Progresif Rock | |
| Uzunluğu | 81:20 | |
| Firma | Harvest Records (UK) Columbia Records (US) |
|
| Prodüktör | Bob Ezrin, Roger Waters, David Gilmour | |
| Klip Çekilen Şarkılar | ||
| Profesyonel Eleştiriler | ||
| Pink Floyd albüm kronolojisi | ||
| Animals (1977) |
The Wall 1979 |
The Final Cut (1983) |
1979 yılının son aylarında çıkmış, çok basitçe ifade edilirse Pink Floyd isimli bir rock yıldızının hayatını anlatan Pink Floyd başyapıtı. 1982 yılnda Alan Parker yönetmenliğinde sinemaya aktarılmıştır: The Wall (film).
İngiltere'de 30 Kasım 1979, ABD'de 8 Aralık 1979 tarihlerinde yayınlanmıştır
Konu başlıkları |
[değiştir] Konu
Albümde Pink Floyd isimli sanal bir karakterin yaşadıklarının ve çevresinin etkisiyle kendini toplumdan soyutlaması işlenir. Büyük ölçüde kosneptin yaratıcısı ve şarkı sözlerinin yazarı Roger Waters'ın kişisel deneyimlerine ve Pink Floyd'un kurucusu sayabileceğimiz Syd Barrett'in yaşamı üzerindeki gözlemlerine dayanmaktadır. Albüme adını veren "The Wall" yani duvar, kişinin kendini soyutlamasını anlatan bir metafor olarak kullanılmıştır.
Albüm Pink Floyd'un konserinden bir görüntü ile başlar (In The Flesh). Sonraki iki şarkı The Thin Ice ve Another Brick In The Wall, Part I'da Pink'in küçüklüğü ve babasının 2. Dünya savaşı'ndaki ölümünü anlatır ve duvara ilk tuğlalar da burada koyulur. The Happiest Days of Our Lives, Another Brick in the Wall, Part II şarkılarında ki konu Pink'in izolasyonunda bir sonraki aşama olan okuldur. Mother'da korumacı anneye, Empty Spaces'de (albümde olmayan What Shall We Do Now'ı da işin içine katarsak) giderek yalnızlaşan Pink'in kendini tüketime verişine tanık oluruz. Young Lust'la birlikte artık Pink Floyd bir rock yıldızıdır. One Of My Turns, Don't Leave Me Now, Another Brick in the Wall, Part III Pink'in hayatının ve ilişkilerinin giderek daha da beter hale geldiğini görürüz. Goodbye Cruel World ile de artık duvar örülmüş, Pink Floyd izolasyon süreci tamamlanmıştır. Hey You, Is There Anybody Out There? ve Nobody Home şarkılarında ile yalnız kalan Pink'in yardım çığlıklarını dinleriz. Durumu iyice umutsuz hale gelen Pink'in dünyadan kopmuş, konserlere devam edemeyecek hale gelmiştir. Comfortably Numb, The Show Must Go On ile konserlere devam edebilmesi için Pink'e uyuşturucu verilmesi anlatılır. İyice deliren ve kurt (worms) sembolüyle çürüyüşü anlatılan Pink artık bir faşist olmuştur ve duvarların arkasında olmaktan memnun gibidir (In The Flesh, Run Like Hell, Waiting For The Worms). Stop ise Pink'in tükendiği noktadır. Sonrasında ise The Trial ayni yargılama gelir. Yargılama Pink'in kendisiyle hesaplaşmasını konu eder. Sonuç olarak duvarlar yıkılır, tüm karanlığına rağmen albüm aydınlık bir sonla biter.
[değiştir] Yapım Aşaması
Duvar (Wall) simgesi, 1977'de Animals albümünden sonra yapılan In The Flesh turnesinin Montreal ayağında, Roger Waters'ın sürekli bağıran bir seyirciye tükürmesi sonucunda seyirciyle arasına bir duvar çekme fikriyle ortaya çıkmıştır. Turne sonrasında Roger Waters bir sene boyunca The Wall, sonraki Pink Floyd albümü Final Cut ve Roger Waters'ın solo albümü The Pros And Cons of Hitchhiking'i oluşturacak olan şarkıların büyük kısmını yazar. Yazım süreci sonunda seyirciyle sahne arasına duvar çekme düşüncesi ana karakterin kendini toplumdan soyutlaması fikri ile bir temele bağlanmıştır.
Uzun süredir albümlerinin prodüksiyonlarını kendi yapan grup bu albüm için genç bir prodüktör olan Bob Ezrin ile anlaşır. Sırasıyla İngiltere, Fransa ve ABD'de planlaması ve kayıtları gerçekleştirilir. Kayıtlar sırasında albüme pek katkıda bulunmayan Rick Wright, Roger Waters'ın baskısıyla gruptan atılır.
Bu albüm için kaydedilen şarkılardan What Shall We Do Now, albümün ilk yarısının plağa sığmamasında dolayı çıkarılmıştır. Şarkı The Wall filminde kullanılmış ve konserlerde çalınmıştır.
Another Brick In The Wall, Part II, Bob Ezrin'in anlattığına göre büyük hit potansiyeli taşıyormuş ama bir hit için şarkı çok kısaymış. Gruptan şarkıyı uzatmalarını istemiş ama kabul etmemişler. Bunun üzerine Ezrin gruptan habersiz olarak şarkıyı iki kere üstüste kaydederek şarkının uzunluğunu arttırmış, ikinci kısmın vokal kısmı için de Nick Griffiths'in İngiltere'de Islington Green School öğrencilerinden oluşturduğu bir koro kullanılmış. Tüm kaydı tamamladıktan sonra gruba bu yeni versiyonu dinletmiş. Çocuk korosu fikri grup üyelerinin hoşlarına gitmiş ve Bob Ezrin'in istediği olmuş.
Is There Anybody Out There?'de David Gilmour kendi çalışını yeterince yumuşak ve iyi bulmadığı için bu şarkıdaki gitarı Ron di Blasi çalmıştır. (Gilmour bir ropörtajında gitarı çalanın Lee Ritenour olduğunu söylemiş, bir başka ropörtajında ise gitarı çalanın kim olduğunu hatırlamadığını söylemiştir)
In The Flesh'de hammond orgu Freddie Mandell çalmıştır.
Mother'da Nick Mason 9/8'lik ritmde yetersiz kalınca davula Jeff Porcaro geçmiştir.
Albümde pek çok şarkının klavye kısımlarını David Gilmour, Micheal Kamen, Bob Ezrin çalmıştır.
[değiştir] Grup Üyeleri
- David Gilmour — Gitar, Vokal, Bass, Clavinet, Synthesizer, Sequencer, Prodüktör
- Roger Waters — Bass; Vokal; Akustik gitar, Synthesizer, Produktör; Kapak dizaynı
- Richard Wright — Org, Clavinet, Synthesizer, Piyano, Bass pedals
- Nick Mason — Perküsyon, davul
[değiştir] Katkıda Bulunanlar
- Lee Ritenour — Gitar
- Jeff Porcaro — Davul (Mother)
- Joe Porcaro — Trampet (Bring the Boys Back Home)
- Blue Ocean — Trampet (Bring the Boys Back Home)
- Freddie Mandell — Hammond Org
- Willie Wilson — Davul (Another Brick Part 3 film versiyonu)
- Bobbye Hall — Perküsyon
- Peter Wood — Klavye, Hammond Org (Another Brick Part 3 film versiyonu)
- Ron di Blasi — Klasik gitar (Is There Anybody Out There?)
- Larry Williams — Klarnet (Outside The Wall)
- Trevor Veitch — Mandolin
- Frank Marrocco — Concertina
- Bruce Johnston — Geri Vokal
- Toni Tennille — Geri Vokal
- Joe Chemay — Geri Vokal
- Jon Joyce — Geri Vokal
- Stan Farber — Geri Vokal
- Jim Haas — Geri Vokal
- Noel Davis and Pontardulais Male Voice Choir — Vokal (Outside the Wall ve Bring the Boys Back Home film versiyonları)
- Fourth Form Music Class, Islington Green School, Londra — Geri Vokal
- Bob Ezrin — Prodüktör; Orkestra Düzenlemeleri, Klavye
- Michael Kamen — Orkestra Düzenlemeleri
- James Guthrie — Yardımcı Prodüktör, Kayıt mühendisi, Perküsyon, Synthesizer, Sequencer
- Nick Griffiths — Mühendis
- Patrice Queff — Mühendis
- Brian Christian — Mühendis
- John McClure — Mühendis
- Rick Hart — Mühendis
- Robert Hrycyna — Engineer
- Phil Taylor — Sound Equipment
- Gerald Scarfe — Kapak dizaynı
[değiştir] Liste Başarıları
- İngiltere'de 3, ABD'de 1. sıraya çıkmıştır.
- 16 Kasım 79'da Another Brick in the Wall, Part II single olarak yayınlandığında, İngiltere'de 5 günde 340.000 satmış, 1 hafta sonunda ise satışı milyonu geçmiş, platin albüm ödülünü alıp, listelerde 1. sıraya oturmuştur.
- İkinci single olan Run Like Hell 53. sırada yer almıştır.
[değiştir] Şarkı listesi
[değiştir] Bölüm 1
- "In the Flesh?" (3:16) (Waters)
- "The Thin Ice" (2:27) (Waters)
- "Another Brick in the Wall, Part I" (3:21) (Waters)
- "The Happiest Days of Our Lives" (1:46) (Waters)
- "Another Brick in the Wall, Part II" (3:59) (Waters)
- "Mother" (5:32) (Waters)
- "Goodbye Blue Sky" (2:45) (Waters)
- "Empty Spaces" (2:10) (Waters)
- "Young Lust" (3:25) (Waters/Gilmour)
- "What Shall We Do Now?" (3:40)
- "One of My Turns" (3:41) (Waters)
- "Don't Leave Me Now" (4:08) (Waters)
- "Another Brick in the Wall, Part III" (1:48) (Waters)
- "Goodbye Cruel World" (0:48) (Waters)
[değiştir] Bölüm 2
- "Hey You" (4:40) (Waters)
- "Is There Anybody Out There?" (2:44) (Waters)
- "Nobody Home" (3:26) (Waters)
- "Vera" (1:35) (Waters)
- "Bring the Boys Back Home" (1:21) (Waters)
- "Comfortably Numb" (6:23) (Gilmour/Waters)
- "The Show Must Go On" (1:36) (Waters)
- "In the Flesh" (4:13) (Waters)
- "Run Like Hell" (4:20) (Gilmour/Waters)
- "Waiting For the Worms" (4:04) (Waters)
- "Stop" (0:39) (Waters)
- "The Trial" (5:13) (Waters/Ezrin)
- "Outside the Wall" (1:41) (Waters)
[değiştir] Albüm Hakkında Söylenenler
- "As a phenomenon and as a record and a show I am very proud of it. At the same time, I don't agree with everything philosophically" (Bir fenomen ve bir albüm ve bir şov olarak gurur duyduğum bir albüm oldu. Bununla birlikte felsefi yönden albümdeki tüm fikirlere katılmıyorum)... David Gilmour
