Casablanca Konferansı
Vikipedi, özgür ansiklopedi
1943 yılından itibaren II. Dünya Savaşı'nın durumu Mütetfikler'in lehine dönmeye başlayınca, savaşı sona erdirmek için Müttefikler arasındaki temaslar sıklaştı ve 14-24 Ocak 1943'de, Roosvelt ile Churchill arasında Casablanca'da bir Anglo-Amerikan konferansı toplandı. Casablanca Konferansında şu kararlar alındı:
- Mihver devletleri ve bunların Balkan müttefikleri ile "Kayıtsız-Şartsız teslim" dışında bir barış yapılmaması,
- Nihai barış koşulları Alman, İtalyan ve Japon halklarına açıklanmadan önce bu ülke liderlerinin kesin yenilgiyi dünyayı kamuoyu önünde kabul etmeleri gerektiği yolunda savaşan ülke halklarına güvence verilmesi
- Rusya üzerindeki baskıyı azaltmak için Sicilya adasına çıkarma yapılması ve Almanya üzerindeki baskının arttırılması;
- Balkanlar'da ikinci bir cephenin açılması için Türkiye'nin savaşa katılması yönünde gerekli hazırlıkların yapılması,
- Almanya'nın savaşma azim ve iradesi zayıflatılınca Avrupa'da bir cephe açılması şeklindedir.
Konferansta Nazi Almanyası'nın kayıtsız-şartsız tesliminin benimsenmiş olması, Almanya'da pek çok insanın, özellikle de ordu komutanlarının, bu savaşı Almanya için bir ölüm-kalım savaşı olarak görmelerine yol açmıştır. Pek çok tarihçi, konferansta alınan bu kararın, uzak görüşlülükten yoksun, talihsiz bir karar olduğu görüşündedir.
