Zakon Rycerzy Chrystusa
Z Wikipedii
Zakon Rycerzy Chrystusa - Militia Domini Nostri Jesu Christi, Ordem Militar de Cristo - założony został w Portugalii w roku 1318 przez króla Dionizego I, po kasacji zakonu templariuszy w 1312 roku.
Na mocy bulli papieskiej z 1319 roku, zakon przejął majątek templariuszy w Portugalii. Główną siedzibę miał początkowo w Castro Marim, a następnie w roku 1357 siedzibę przeniósł do dawnego głównego zamku portugalskich templariuszy w Tomar. Pierwszy mistrz zakonu wywodził się z zakonu Avis, ale szeregowymi członkami w pierwszym pokoleniu byli dawni templariusze. Zakon przyjął regułę Calatrava i duchowe przewodnictwo opactwa cysterskiego w Alcobaca. Strój zakonny był koloru białego.
Zakon odgrywał ważną rolę w Portugalii, jego majątek był wykorzystywany do finansowania wypraw zamorskich, a jego członkowie brali udział w wielkich odkryciach geograficznych oraz przyczynili się do budowy portugalskiego imperium kolonialnego. Do zakonu należeli m.in. książę Henryk Żeglarz oraz przyszły król Portugalii Jan II. Na początku XVI w. zakon miał 454 komandorii w Portugalii, Afryce i Indiach.
W roku 1492 papież Aleksander VI zwolnił Zakon Chrystusa ze ślubów religijnych, co potwierdził papież Juliusz II. W ten sposób zakon został włączony do korony portugalskiej. Jedynie kapelani zakonni prowadzili życie klasztorne w Tomar aż do roku 1834. W roku 1551 papież Juliusz III nadał dziedzicznie tytuł wielkiego mistrza królom Portugalii. Jednakże choć Stolica Apostolska zcedowała zarząd zakonu na królów Portugalii, to nadal była (i jest) Suwerenem zakonu i po dziś dzień jest to także najwyższy w hierarchii pontyfikalny zakon rycerski: Militia Domini Nostri Jesu Christi. W ten sposób powstały dwie niezależne od siebie obediencje Zakonu Chrystusa. W 1918 portugalska część zakonu została przekształcona przez nowy republikański rząd w świecki order i stał się wysokim odznaczeniem Republiki Portugalii.www.christusorden.org
