Wykałaczka
Z Wikipedii
Wykałaczka to mały kawałek drewna lub innej substancji, np. plastiku, służący do usuwania resztek pożywienia spomiędzy zębów po jedzeniu. Przypomina mały (o długości kilku centymetrów), cienki (1 mm) patyczek, ostro zakończony z co najmniej jednej strony.
[edytuj] Historia
Pomimo że wykałaczki były wykorzystywane przez prehistorycznych ludzi (ponad 1,7 miliona lat temu), stały się popularniejsze dopiero w XIX wieku.
Niektóre źródła mówią, że doktor Levi Spear Parmly z Nowego Orleanu, dentysta, wymyślił wykałaczki z drewna na początku pierwszej dekady XIX wieku. Następnie jego rodzina ręcznie strugała wykałaczki, wykorzystując do tego drzazgi.
Inne źródła mówią, że wykałaczki były po raz pierwszy użyte w Stanach Zjednoczonych w restauracji Union Oyster House w Bostonie w stanie Massachusetts. Charles Forster sprowadził je tam z Ameryki Południowej, płacąc studentom Harvardu za jedzenie w tej restauracji i korzystanie z nich.
20 lutego 1872 roku stworzono pierwszą maszynę, która automatycznie wytwarzała wykałaczki. Jej twórcami byli Silas Noble oraz J. P. Cooley z Granville w Massachusetts.
