Wiśnicka księga złoczyńców
Z Wikipedii
Wiśnicka księga złoczyńców (libri maleficorum) to archiwalny rękopis zapisów sądowych miasta Nowy Wiśnicz.
Księga pisana jest neokursywą głównie po polsku z przeplotami łaciny przez co najmniej 9 osób (rąk). Zapisy zaczynają się od roku 1632 i znajdują się na 550 stronach papierowych kart o wymiarach 20 x 15 cm. Rękopis zawiera 52 sprawozdania z procesów o przestępstwa: kradzieży - 19 (39%), zabójstwa - 9 (18%), zbójnictwa - 8 (16%), czarów - 3 (6%), rozboju 2 (- 4%), cudzołóstwa - 2 (4%), świętokradztwa - 2 (4%), napadu na dwór - 2 (4%), zgwałcenia - 1 (2%), dzieciobójstwa - 1 (2%).
Rękopis ma dużą wartość historyczną i znajduje się obecnie w Archiwum Diecezjalnym w Tarnowie.
[edytuj] Link zewnętrzny
http://www.deva.com.pl:8080/portfolio/korona/publikacje/wisnicz/4.html
