Transport intermodalny
Z Wikipedii
Transport intermodalny to przewóz ładunków wykorzystujący więcej niż jedną gałąź transportu. Najważniejszą regułą jest wykorzystanie tylko jednej jednostki ładunkowej na całej trasie przewozu.
Według definicji opracowanej wspólnie przez Europejską Konferencję Ministrów Transportu (ECMT)[1], Komisję Europejską [2] oraz Komisję Gospodarczą dla Europy przy ONZ [3] transport intermodalny jest to: przewóz towarów w jednej i tej samej jednostce ładunkowej lub pojeździe drogowym, przy użyciu kolejno dwóch lub więcej gałęzi transportu bez przeładunku samych towarów, w zmieniających się gałęziach transportu.
Sprowadza się to do przewozu całych zestawów drogowych ciągnik siodłowy + naczepa pociągiem, na wagonie specjalnie dostosowanym do przewozu tego typu ładunku. Kierowcy, kierujący w normalnych warunkach zestawami drogowymi, mogą podróżować wagonami sypialnymi, wchodzącymi w skład tego samego pociągu. Takie rozwiązanie zmniejsza zużycie energii i emisje zanieczyszczeń podczas transportu, zmniejsza także ryzyko wypadku. T. i. stosowany jest szeroko w krajach UE (np. w Austrii i Szwajcarii w t.i. przewożone jest ponad 30% ładunków w tranzycie). Jest to możliwe dzięki proekologicznym dopłatom z budżetu państwa, gdyż z reguły t.i. jest droższy od korzystania z jednego środka transportu.
Aby w Polsce mogła rozpocząć działalność sieć trasportu intermodalnego, należy zbudować konieczną do tego infrastrukturę, tj. terminale przeładunkowe, centra obsługi, centra logistyczne itp. Do tego przynajmniej jeden z przewoźników kolejowych musi zakupić niskopodłogowe platformy, które mogłyby służyć do przewozu stosunkowo wysokich zestawów drogowych.
Patrz też: transport multimodalny, transport kombinowany
