Sztuka dla sztuki
Z Wikipedii
Sztuka dla sztuki (fr. L'art pour l'art, także: sztuka jest celem sama w sobie) - hasło propagowane przez niektórych twórców polskiego i europejskiego modernizmu.
Po raz pierwszy użył go w 1818 w swojej książce pt. O prawdzie, o dobru i o pięknie Victor Cousin - obecnie nie ma na polskim rynku tłumaczenia owej książki. Hasło było wyrazem sprzeciwu wobec utylitaryzmu w sztuce, spełnianiu przez nią innych oprócz estetycznych funkcji. Dzieło miało być doskonałe w swej formie, bez przypisywania nadmiernego wydźwięku, np. edukacyjnego, czy politycznego. Koncepcja ta przewija się w poglądach wielu pisarzy i filozofów. Przedstawicielami tego nurtu byli m. in. Oscar Wilde, Théophile Gautier, a w Polsce Stanisław Przybyszewski (np. w Confiteorze), Zenon Przesmycki, Ignacy Matuszewski.
Zobacz też: estetyka
