Szlachta zaściankowa
Z Wikipedii
Szlachta zaściankowa (zwana także szlachtą zagrodową) - najliczniejsza w XVIII wieku grupa szlachty w Rzeczypospolitej Obojga Narodów. Składała się ze zbiedniałych członków dawnego stanu rycerskiego uprawiających ziemię, lecz nie posiadających poddanych chłopów. Najczęściej od włościan odróżniała się jedynie prawem głosu na sejmach i sejmikach oraz tradycjami rodzinnymi i posiadaniem herbu.
Dzięki zasadzie równości stanu szlacheckiego (szlachcic na zagrodzie równy wojewodzie) szlachta ta stała się z czasem obiektem walki o głosy. Bogata magnateria starała się przeciągnąć biedną szlachtę na swoją stronę kupując sobie jej poparcie (tzw. kreski) przed każdym sejmem. Ów system klienteli przetrwał do XIX wieku.
Zobacz też
