Stosunek do służby wojskowej

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

stosunek do służby wojskowej (także: stosunek do powszechnego obowiązku obrony RP (Rzeczypospolitej Polskiej)) - wyrażenie prawne określające odniesienie obywatela polskiego podlegającego poborowi do czynnej służby wojskowej.

Termin uregulowany stosunek do służby wojskowej oznacza zwykle, że obywatel polski służył w wojsku, odbył obowiązkowe przeszkolenie wojskowe bądź przeszkolenie wojskowe studentów i Wojsko Polskie (jako instytucja) dalej nie rości sobie w stosunku do niego praw wynikających z obowiązku stawienia się do poboru lub na przeszkolenie.

Uregulowany stosunek do służby wojskowej może być jednym z warunków przyjęcia kandydata do pracy, zwłaszcza do tzw. służb mundurowych np. w policji lub straży granicznej.

Obywatel w zależności od stosunek do powszechnego obowiązku obrony RP może m.in.:

(z określonego powodu) nie podlega obowiązkowej służbie wojskowej
być poborowym,
być przeniesionym do rezerwy po odbyciu zasadniczej służby wojskowej,
być przeniesionym do rezerwy bez odbycia zasadniczej służby wojskowej

Spis treści

1 Rzeczywisty stosunek społeczeństwa polskiego do służby wojskowej
2 Ciekawostka
3 Zobacz także:
4 Linki zewnętrzne:

[edytuj] Rzeczywisty stosunek społeczeństwa polskiego do służby wojskowej

Służba wojskowa to dla jednych zaszczytny obowiązek, dla innych kolejna świetna przygoda, dla niektórych - piekło, w którym są zmuszeni przebywać. Na zdjęciu: Wojsko Polskie w Iraku

Poglądy na temat powszechnego obowiązku obrony są podzielone.

Ponieważ składnia tego terminu prawniczego trochę "trąci myszką" (jest raczej staromodna i obecnie dla większości brzmi dość dziwnie) niektórzy poborowi zwykli sobie żartować, że ich stosunek do służby wojskowej jest raczej chłodny jeśli nie zgoła całkiem niechętny. Część osób nie traktuje tego typu wypowiedzi jako żart.

Wykładnia art. 189 ust. 1 (według numeracji z 1992 r.) Ustawy o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 21 listopada 1967 r. (Dz. U. 1967 Nr 44 poz. 220) służbę wojskową traktuje jako zaszczytny obowiązek patriotyczny obywateli Rzeczypospolitej Polskiej (art. 92 ust. 2 Konstytucji RP). Chodzi o sprawę obrony Ojczyzny, która jest obowiązkiem wszystkich obywateli (art. 1 powyższej ustawy).

Większość społeczeństwa dobrze ocenia wojsko i jest z niego dumne.

Część Polaków sądzi jednak, że armia powinna być zawodowa. Twierdzą oni, że w obecnych czasach liczy się nie ilość ale jakość wojska i tylko armia złożona z profesjonalistów może wykonywać sprawnie i efektywnie swoje zadania. Nie należy zmuszać wszystkich młodych ludzi do służby w wojsku tak jak nie należy wszystkich młodych zmuszać aby nauczyli się np. murować lub śpiewać bo nie każdy ma do tego predyspozycje.

[edytuj] Ciekawostka

Siły zbrojne Finlandii przeniosły do rezerwy (bez odbycia zasadniczej służby wojskowej) część fińskich poborowych z powodu uzależnienia od internetu. Patrz artykuł zewnętrzny: Uregulowany stosunek do służby