Stand-up (komedia)

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Stand-up - komediowa forma artystyczna w postaci monologu przed publicznością.

W przeciwieństwie do kabaretu - stand-up opiera się bardziej na charyźmie wykonawcy, oraz kontakcie z publicznością niż na dopracowaniu każdego wiersza przedstawienia i wartości artystycznej. Artyści stand-upowi za główny cel stawiają sobie rozbawienie publiczności, przywiązują mniejszą wagę do kwestii artystycznych (piosenek i dekoracji znanych z kabaretów).

[edytuj] W Polsce

Stand-up w Polsce jest słabo rozpowszechniony. Nie ma klubów w których mogliby występować amatorzy, praktycznie nie ma profesjonalistów, a o gatunku słyszał mało kto. W naszym kraju komedia kojarzona jest głównie z kabaretami.

Steffen Möller [1] - pochodzi z Niemiec, bawi publiczność swoim egzotycznym spojrzeniem na nasz kraj i na naszą rzeczywistość. Przyjemny, łagodny humor.
Marcin Daniec [2] - jego wystąpienie w Opolu 2003 (o kobietach, które nie rozumieją futbolu), o Big Brotherze i jednominutowej walce Andrzeja Gołoty, to typowe stand-upowe kawałki.
Grzegorz Halama [3] - uprawia głównie humor absurdalny, bawi publiczność zabawnymi monologami, jednek często (zwłaszcza gdy wciela się w postać Pana Józka) jest wspierany przez drugą osobę. Bardziej aktor grający monodramy niż komik-standupper.

HBO na Stojaka [4] - cykliczny program telewizji HBO. Autorzy programu od wielu lat wyszukują ludzi, którzy mogliby uprawiać tą sztukę. Artyści - mimo dużego dorobku na scenie kabaretowej i ogólnie-komediowej, w tym programie często po raz pierwszy spotkają się z tą formą wyrazu, co pozostaje nie bez wpływu na jakość wykonania. Mimo to program jest oceniany bardzo pozytywnie i był wielokrotnie nagradzany.

Komedia w naszym kraju jest niezwykle poprawna politycznie. To znaczy - artyści dbają o to, aby nie urazić innych wyznań, innych orientacji, kobiet, dzieci, innych narodowości, kogokolwiek. To właśnie ta polityczna niepoprawność, to celowe stąpanie i przekraczanie granicy jest czymś, co jest jedną z rzeczy w amerykańskim humorze uznawanych za najzabawniejszą.

[edytuj] Poza Polską

Nazwa stand-up pochodzi z Ameryki, gdzie jest ten rodzaj komedii, jeśli chodzi o popularność, zajmuje miejsce, które w Polsce mają kabarety. W stanach istnieją specjalne kluby zaopatrzone w miejsca do siedzenia i stoliki, oraz scenę. Podczas tzw. open mike, prawie każdy może wejść na scenę i rozpocząć swój występ. Dzięki takiej formule ten gatunek jest niezwykle przyjazny dla początkujących artystów - bardzo łatwo jest tam zacząć.

W Japonii występuje podobna forma komedii, która rozwinęła się całkiem niezależnie - Rakugo [5].

[edytuj] Komicy amerykańscy

Nagrania komików amerykańskich są praktycznie niedostępne w Polsce, praktycznie jedynym sposobem ich zdobycia jest sieć peer to peer.

George Carlin [6] - jeden z najpopularniejszych komików. Opowiadał o wojnie w Wietnamie i o ataku na World Trade Center, o zorganizowanej religii, o rządzie i 5 słowach, których nie można mówić w telewizji. Skrajnie cyniczny i anty-rządowy humor.
Mitch Hedberg - druga strona spektrum. Dużo spokojniejszy (ale równie zabawny) humor, oderwany od świata polityki "Alkoholizm to choroba, ale to jedyna choroba za którą można zostać skrzyczanym. Cholera, Otto, jesteś alkoholikiem. Cholera, Otto, masz toczeń... jedno z tych dwóch nie pasuje."
Robin Williams - w Polsce znany przede wszystkim jako aktor, rozpoczynał swoją karierę jako stand-upper. A, rozwód - to z łaciny, słowo oznaczające "wyrwać facetowi jaja przez portfel."
Andrew Dice Clay [7] - kolejny z klasyków gatunku. Z powodu jego ostrego, chamskiego humoru budzi skrajne emocje - od uwielbienia po nienawiść. "Pozwól, że Cię spytam: pierwszy raz gdy ją pier***łeś, czy była dobra? Tak? Jak sądzisz - gdzie się tego nauczyła?"
Steven Wright [8] - Bazuje na absurdzie i grach słownych. "Kupiłem dom na końcu jednokierunkowej, ślepej uliczki, wciąż nie wiem jak się stamtąd wydostałem", "Jako dziecko bawiłem się w piaskownicy w której były ruchome piaski. Bawiłem się tam sam... ostatecznie."
Richard Pryor - powszechnie uważany za największego mistrza stand-upu w historii. Tematów do obśmiania dostarczało mu przede wszystkim własne życie - bieda, doświadczenie rasizmu i liczne uzależnienia. Szczery do bólu, obdarzony talentem do odgrywania postaci, zostawił po sobie spory dorobek (w Polsce znany głównie z filmów)
Chris Rock [9] - reprezentant młodszego pokolenia, ostry i bezlitosny, obśmiewa głównie sprawy damsko-męskie i politykę, nie oszczędzając nikogo. Największe kontrowersje wzbudził dosadną krytyką własnego środowiska. "Zwalają wszystko na media. To media. Hej, kiedy idę w nocy do bankomatu, nie oglądam się za siebie szukając mediów. Szukam Czarnuchów!"