Sado

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Sado 佐渡市 (Sado-shi)
{{{Podpis}}}
Kraj	Japonia
Wyspa	Sado
Region	Chūbu
Prefektura	Niigata
Współrzędne geograficzne	38° 1' N 138° 22' E
Populacja	68 393 os. (na 1 III 2006)
Obszar	855,10 km²
Gęstość zaludnienia	80 os./km²
Symbole miasta
Drzewo	cyprys
Kwiat	lukrecja
Ptak	ibis
Ratusz Sado
[[Grafika:\|180px]]
Burmistrz	[[]]
Adres	〒952-1292 Niigata-ken, Sado-shi, Chigusa 232 banchi
Telefon	0259-63-3111
Strona oficjalna	[1]
Galeria w Wikimedia Commons
Szablon

Ten artykuł dotyczy zarówno miasta Sado, jak i wyspy Sado.

Sado (jap.: 佐渡市, -shi) - miasto położone na wyspie Sado (佐渡島 lub 佐渡ヶ島, oba zapisy czytane jako Sado-ga shima) w regionie Chūbu (prefektura Niigata w Japonii). Od 2004 obejmuje obszar całej wyspy, mimo że część terenu z całkowitej powierzchni 855,10 km² pozostaje niezurbanizowana. Pomijając terytoria północne (kilka spornych z Rosją, i okupowanych przez nią, wysp z archipelagu Kuryli), Sado jest szóstą co do wielkości wyspą w Japonii, zaraz po Okinawie.

W roku 2000 wyspę zamieszkiwało 72 173 osób. Liczba mieszkańców wyspy zmniejsza się ciągle od lat 60-tych, gdy populacja liczyła 113 296 osób. Podobny trend był częsty w innych oddalonych obszarach Japonii po II wojnie światowej, gdy młodzi ludzie przenosili się do bardziej zurbanizowanych obszarów. 32,1% populacji wyspy przekroczyło 65 rok życia, co jest współczynnikiem znacznie wyższym od średniej krajowej. Jest to jedyna grupa wiekowa, w której odnotowuje się przyrost.

Miasto zostało utworzone 1 marca 2004 z połączenia wszystkich miast, miejscowości i wsi znajdujących się na wyspie: Ryōtsu, Aikawa, Sawata, Kanai, Niibo, Hatano, Mano, Ogi, Hamochi i Akadomari.

Wyspa posiada nieszczęśliwą, choć interesującą historię. W przeszłości była miejscem wygnania dla trudnych lub niewygodnych osób. Była to kara ustępująca pod względem surowości jedynie karze śmierci, między innymi z powodu ciężkich zim na Sado. Nie spodziewano się powrotu wygnanych. Były cesarz Juntoku został zesłany na Sado po udziale w Incydencie Jōkyū w 1221. Spędził na niej dwadzieścia lat, aż do swojej śmierci w 1242. Na wyspę zostali również zesłani: kontrowersyjny mnich buddyjski Nichiren Daishonin (trzy lata przed ułaskawieniem w 1274) oraz, z nieznanych przyczyn, dramatopisarz teatru nō Zeami Motokiyo w 1434.

W okresie Edo Sado przeżyło gwałtowny rozwój gospodarczy dzięki odkryciu pokładów złota w Aikawie. Kopalnie były głównych źródłem dochodów dla shōgunatu Tokugawów. Górnicy, wśród których byli skazańcy, sieroty i bezdomni przywiezieni z głównych wysp, pracowali jak niewolnicy, w straszliwych warunkach. W niektórych z tych kopalni można obecnie zobaczyć ekspozycje ukazujące nędzne warunki życia tych ludzi (wg Wikitravel).

Aż do XIX wieku wyspa stanowiła prowincję Sado, odrębną w stosunku do prowincji Echigo na wyspie Honshū. Obecnie jest częścią prefektury Niigata.

Dzisiejsze Sado, z populacją około 70 tys. mieszkańców, jest położone wśród łagodnych, latem zielonych wzgórz i interesujących portów rybackich. W północnej części wyspy znajduje się pasmo górskie O-Sado, ze szczytami Kinpoku, Myoken i Donden. W górach wytyczono sieć pieszych szlaków. Na drodze O-Sado Skyline znajduje się punkt widokowy o nazwie Haku-un-dai ("Wyżyny Białej Chmury"), oferujący efektowny widok całej wyspy.

Od 1988 organizowany jest przez zespół Kodō grający na taiko doroczny festiwal sztuki. Zespół mieszka na wyspie przez cały rok, podobno w spartańskich warunkach, przygotowując się do corocznego widowiska. Liczba miejsc na widowni jest ograniczona do 1000, w związku z czym bilety są bardzo poszukiwane.

Sado (ale inaczej zapisane po japońsku) to także droga herbaty, jedna z nazw japońskiej ceremonii picia herbaty.