Rezerwaty Indian
Z Wikipedii
Spis treści |
[edytuj] Rezerwaty Indian
Na początku europejskiego osadnictwa na terenach USA rezerwaty miały być sposobem na odseparowanie osadników od "dzikich". Pierwsze rezerwaty powstały z tak zwanych "rozmodlonych miast", osiedli indiańskich, w których biali prowadzili intensywną działalność "cywilizacyjną", polegającą przede wszystkim na nawracaniu na chrześcijaństwo i nauczaniu podstaw życia w białym społeczeństwie. Nawróceni musieli wyzbyć się większości tradycji, poligamii, tradycyjnego sposobu ubierania itp. Pierwsze rezerwaty w dzisiejszym tego słowa znaczeniu zaczęły powstawać w pierwszych latach amerykańskiej niepodległości, zrazu na obszarach tradycyjnie zamieszkiwanych przez plemiona, później na terenie tzw. Kraju Indian, położonego na zachód od rzeki Missisipi, od 1834 roku znanego pod nazwą Terytorium Indiańskiego. Przemieszczaniu Indian do rezerwatów towarzyszyła przemoc ze strony białych i zbrojny lub bierny opór Indian. Jedną z ustaw nadających przymusowym wysiedleniom pozory legalności był [Indian Removal Act] (1830), podpisany przez prezydenta Andrew Jacksona.
[edytuj] Dane statystyczne z 1891 roku
Według urzędowego sprawozdania ministra spraw wewnętrznych USA z 1891 roku, w 1890 roku w rezerwatach i szkołach z internatami pozostających pod kontrolą Bureau of Indian Affairs (Biura do Spraw Indian) mieszkało 133382 Indian (nie licząc Alaski). Rezerwaty charakteryzowały się stosunkowo małymi obszarami, co dla ludów żyjących z myślistwa oznaczało prawie zawsze głód, zwłaszcza że olbrzymie stada bizonów zniknęły z tych terenów zupełnie. Do zwalczania buntujących się Indian wykorzystywano tzw. policję indiańską.
[edytuj] Kształcenie Indian
Ze wspomnianego wyżej sprawozdania wynikało*, że w 1891 roku rząd amerykański łożył na oświatę Indian ok. 2 mln dolarów rocznie. Wg tego samego sprawozdania naukę pobierało w owym czasie około 18 tysięcy indiańskich uczniów. Nauka ta była obowiązkowa i przymusowa, w związku z czym Indianie opierali się jej, starając się zatrzymać dzieci w domu.
[edytuj] Bibliografia
- Emil H. Dunikowski, Od Atlantyku poza Góry Skaliste, Lwów 1893.
