Refactoring
Z Wikipedii
Refactoring (lub refaktoring, refaktoryzacja) to pojęcie związane z wytwarzaniem systemów informatycznych, w szczególności z programowaniem. Jest to proces wprowadzania zmian w projekcie/programie, w wyniku którego zasadniczo nie zmienia się funkcjonalność. Celem refactoringu jest więc nie wytwarzanie nowej funkcjonalności, ale utrzymywanie odpowiedniej, wysokiej jakości organizacji systemu. W ramach refactoringu podejmowane są następujące działania:
- modyfikowanie elementów systemu w celu wpasowania ich w przyjęte standardy i wzorce
- poszukiwanie nowych standardów i wzorców, które pojawiły się w systemie w trakcie jego rozwoju i ich precyzyjne definiowanie (łącznie z wpasowywaniem istniejących elementów w te definicje).
Czyli dzięki refactoringowi w systemie ogranicza się redundancję (nadmiarowość, np. istnienie wielu obiektów i procedur o takiej samej lub bardzo zbliżonej funkcjonalności, a mających niezależne implementacje) i narzuca standardy. W przypadku systemów o architekturach wielowarstwowych refactoring jest jednym z istotnych czynników gwarantujących zachowanie silnej separacji warstw systemu i ich przejrzystej struktury.
Refactoring jest kosztowny, ale jest istotnym elementem zarządzania projektem informatycznym. W szczególności zaś przy dużych i złożonych projektach koszt dobrze prowadzonego refactoringu powinien być zrekompensowany dużo niższym kosztem wprowadzania późniejszych zmian w projekcie, szczególnie zmian o charakterze globalnym (przekrojowym), dotykających wielu modułów funkcjonalnych jednocześnie. W przypadku projektów obarczonych dużym ryzykiem niepowodzenia (np. z powodu niestabilnych wymagań funkcjonalnych klienta) regularnie prowadzony refactoring wydaje się być nieodzowny.
Narzędzia wspomagające refactoring należą do narzędzi CASE i możemy je dziś spotkać jako narzędzia wbudowane w zintegrowane środowiska programistyczne.
Zobacz też: programowanie ekstremalne.
