Prawo rozcieńczeń Ostwalda
Z Wikipedii
Prawo rozcieńczeń Ostwalda to przybliżona zależność stopnia dysocjacji słabego elektrolitu od jego stężenia:
gdzie:
- α - stopień dysocjacji,
- C - stężenie elektrolitu,
- K - stała dysocjacji.
Prawo rozcieńczeń Ostwalda stosuje się do dysocjacji słabych kwasów i zasad a także do hydrolizy ich soli.
Równanie to spełnione jest jedynie w rozcieńczonych roztworach słabych elektrolitów, gdyż:
- pomija wpływ siły jonowej roztworu na współczynniki aktywności - powinno się używać aktywności zamiast stężeń
- pomija jony będące wynikiem autodysocjacji rozpuszczalnika (wody) - niedopuszczalne dla bardzo małych stężeń elektrolitu porównywalnych ze stężeniem jonów w czystym rozpuszczalniku
Zależność ta została wyprowadzona przez W. Ostwalda w 1888 r. na podstawie teorii dysocjacji elektrolitycznej.
Zob. też reguła przekory
[edytuj] Obliczanie stopnia dysocjacji
Należy przekształcić równanie:
Jeżeli wyrażenie (K/C) ma małą wartość poniżej 1/400, wówczas równanie rozwiązuje się w sposób przybliżony (jeżeli nie, to należy rozwiązać równanie kwadratowe):
skąd otrzymujemy stopień dysocjacji α oraz stężenie formy zdysocjowanej αC:
oraz :
