Powstanie Luzytan
Z Wikipedii
Powstanie Luzytan (154-151 p.n.e.) wybuchło na terenach dzisiejszej Portugalii na południe od rzeki Duero. Zostało ono stłumione przez Rzymian.
Powstanie dało początek tzw. wojnie hiszpańskiej toczonej w latach 154 p.n.e. - 133 p.n.e. pomiędzy Rzymianami a celtoiberyjskimi plemionami zamieszkującaymi Półwysep Iberyjski. W swojej głównej fazie (148 p.n.e. - 139 p.n.e.) konflikt zwany był wojną Viriatusa od imienia przywódcy Celt-Iberów, a później wojną numantyjską (143 p.n.e. - 133 p.n.e.) od nazwy miasta Numancja, będącego centrum oporu powstańców.
Postanie Luzytan rozpoczęło się w roku 154 p.n.e., kiedy to zbrojnie przeciwko Rzymianom wystąpiły plemiona Avakerów i Bellów pod wodzą Punicusa. W początkowej fazie konfliktu powstańcy osiagnęli znaczne zdobycze terytorialne. W tym samym roku powstali także Luzytanie inne plemię iberyjskie. Dnia 23 sierpnia 153 r p.n.e. pod Numancją Rzymianie pod wodzą konsula Quintusa Fulviusza Nobilitora zostali pobici tracąc cały legion. Dopiero w roku 150 p.n.e. pretorianin Serviliusz Sulpiciusz Galba zdławił powstanie, nakazujac stracić większość Luzytan. Jednym z ocalałych był Viriatus, który juz wkrótce miał się stać jednym z najtrudniejszych przeciwników Rzymian w kolejnej fazie konfliktu.
[edytuj] Najważniejsze wydarzenia podczas powstania Luzytan 154-151 p.n.e.
- 153 p.n.e.
- bitwa pod Tagusem (zwycięstwo powstańców pod wodzą Kasearusa nad Rzymianami pod wodzą Mummiusa. Rzymianie stracili 9 tysięcy zabitych)
- Bitwa pod Numancją
- 151 p.n.e. - masakra w Cauca.
