Pogrom lwowski, 1918
Z Wikipedii
Pogrom lwowski, 1918 to pogrom ludności żydowskiej Lwowa, który miał miejsce w listopadzie 1918.
Krwawe rozruchy antyżydowskie we Lwowie 21-23 listopada 1918, w których zginęło kilkadziesiąt osób[1]. Pogrom wybuchł po zdobyciu przez Polaków kontrolowanej dotąd przez Ukraińców części miasta, w obrębie której znajdowała się dzielnica żydowska. Żydzi lwowscy starali się zachować neutralność w konflikcie polsko-ukraińskim. Do wybuchu pogromu przyczyniły się jednak krążące wśród Polaków pogłoski o atakujących ich Żydach i ich kolaboracji z Ukraińcami. Do rozprzężenia w mieście przyczyniło się też wypuszczenie przez Ukraińców kryminalistów z więzień i obecność we Lwowie licznych dezerterów z armii austriackiej.
[edytuj] Przypisy
- ↑ Wydarzenia te, opisane w prasie zachodniej m.in. w New York Times, były elementem nacisku na delegację polską na konferencji pokojowej w Paryżu, pozwoliły nadać szerokie przywileje mniejszości żydowskiej w Polsce. W The New York Times opisano także incydent w Pińsku z kwietnia 1919. Jednym ze skutków powyższego było wysłanie do Polski amerykańskiej misji rządowej mającej na celu zbadanie traktowania Żydów w Polsce. Misja przebywała w Polsce w okresie 13 czerwca 1919 - 13 września 1919. Wyniki jej badań zostały opublikowane 3 października 1919 jako tzw. Raport Morgenthaua (Morgenthau Report).