Paul Volcker
Z Wikipedii
Paul Adolph Volcker (ur. 5 sierpnia 1927) – ekonomista, jest najbardziej znany jako przewodniczący Systemu Rezerwy Federalnej USA (FED) za czasów prezydentury Jimmy'ego Cartera i Ronalda Reagana (od sierpnia 1979 do sierpnia 1987). Kształcił się na uniwersytetach Princeton, Harvard i w London School of Economics w latach 1969 – 1974. Paul Volcker był podsekretarzem Departamentu Skarbu USA odpowiedzialnym za międzynarodowe kwestie pieniężne. Odegrał istotną rolę w decyzji Stanów Zjednoczonych o zaprzestaniu opierania waluty na złocie w 1971. Po zakończeniu pracy w Departamencie Skarbu, był prezesem nowojorskiego Banku Rezerw Federalnych od 1975 do 1979.
Za główną zasługę Volcker'a podczas pracy w FED uważa się zakończenie kryzysu inflacyjnego Stanów Zjednoczonych z wczesnych lat 80 ubiegłego wieku poprzez ograniczenie podaży pieniądza, które nastąpiło dzięki radykalnym podwyżkom stopy procentowej. Inflacja wynosząca 9% w 1980 r. spadła do 3,2% w 1983. Zmniejszenie inflacji zostało dokonane kosztem zmniejszenia wzrostu PKB i zwiększenia bezrobocia, które urosło do najwyższej wartości od końca II wojny światowej. Jednak zarówno PKB, jak i bezrobocie powróciły do poprzednich wartości kiedy dzięki tym działaniom problem inflacji został rozwiązany. Wkrótce po tym stopy procentowe zostały obniżone.
W kwietniu 2004 ONZ wydelegowała go do wykrycia przypuszczalnej korupcji w Iraku w programie Ropa za Żywność. W raporcie podsumowującym dochodzenie Volcker skrytykował Kojo Annana, syna sekretarza generalnego ONZ Kofi'ego Annana i szwajcarską firmę Cotecna Inspection SA (pracodawcę Annana) za ukrywanie swoich powiązań.
Obecnie zajmuje stanowisko przewodniczącego rady nadzorczej waszyngtońskiej Grupy Trzydziestu (Group of Thirty, G30).
