Palatium
Z Wikipedii
Palatium (łac. Palatium – wzgórze rzymskie Palatyn) - nazwa używana dla określenia starożytnego lub średniowiecznego głównego budynku zamku, pałacu cesarza, króla lub biskupa. W budynku znajdowały się: sala reprezentacyjna, komnaty władcy i na ogół kaplica zamkowa.
Jako palatium (Pfalz) określano w średniowiecznych Niemczech umocnione dwory królewskie (łac. villa regia lub curtis regia) włącznie z przynależnymi włościami, gdzie odbywały się zjazdy.