Płytka półfalowa
Z Wikipedii
Płytka półfalowa (półfalówka)- przezroczysta płytka, po przejściu przez którą światło zmienia swoją polaryzację. Jedna z jej składowych "przesuwa" się o pół długości fali (stąd nazwa) w stosunku do drugiej składowej.
Własności płytki półfalowej:
- Przepuszcza całe padające na nią światło zmieniając tylko stan jego polaryzacji.
- Nie polaryzuje światła niespolaryzowanego.
- Światło spolaryzowane liniowo zamienia na światło spolaryzowane liniowo w kierunku który jest odbiciem polaryzacji światła padającego względem jednej z osi (szybkiej).
- zmienia światło spolaryzowane kołowo prawoskrętnie na światło spolaryzowane kołowo lewoskrętnie i odwrotnie.
[edytuj] Wyjaśnienie
Płytka wykonana jest z materiału, w którym prędkość rozchodzenia się fali (światła) zależy od kierunku polaryzacji światła (dwójłomność). Światło padając na płytkę, w której oś optyczna jest równoległa do powierzchni płytki, pozornie nie rozszczepia się, jednak składowe fali o różnych polaryzacjach poruszają się z różnymi prędkościami. Dlatego następuje przesunięcie jednej polaryzacji względem drugiej. Różnica dróg optycznych wynosi
gdzie d to grubość płytki, a Δn to dwójłomność (różnica współczynników załamania dla obu polaryzacji). Aby otrzymać przsunięcie o ćwierć dlugośći fali (λ) należy odpowiednio dobrać grubość płytki, tak aby
[edytuj] Zastosowanie
Stosowana jest m.in. w mikroskopii polaryzacyjnej do analizowania stanu polaryzacji światła oraz do zmiany stanu polaryzacji światła.