Opus (architektura)
Z Wikipedii
Opus - w starożytnej Grecji, Rzymie oraz w średniowieczu określenie stosowane dla oznaczenia rodzaju wątku kamiennego, rodzaju tynku, układu płytek w posadzce, techniki dekoracyjnej w rzemiośle. Nie występowało samodzielnie, lecz jako: np. opus anglicanum - bogate hafy, przetykane srebrem, złotem, z wkładkami z blachy.
Przykłady zastosowania:
- opus vermiculatum - szachownicowy układ mozaiki
- opus italicum - budownictwo kamienne
- opus rusticum - mur rustykowany
- opus incertum - mur z kamiennych nieregularnych ciosów, układanych w nierówne pod względem wysokości warstwy
- opus reticulatum (układ sieciowy) - ciosy w postaci sześcianów ułożonych pod kątem 45°, przez co przypominają romby
- opus spicatum (w jodełkę) - ciosy ułożone skośnie dłuższymi bokami; dwie warstwy tworzą wzór przypominający choinkę
- opus isodomum - ciosy są w miarę regularne, warstwy równe, zbliżonej wysokości
- opus pseudoisodomum - jak wyżej, ale z wypełnieniem drobnymi kamieniami
- opus quadratum - ciosy w postaci sześcianów bądź prostopadłościanów ułożonych podstawą równolegle do powierzchni gruntu
- opus listatum (mixtum) - ciosy kamienne przekładane cegłami
- opus caementicum - mur kamienny z wypełnieniem drobnym kamieniem obficie zalanym zaprawą
