Oblężenie Maastrichtu

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Oblężenie Maastricht

Sebastian Vauban

Data	13 czerwca - 26 czerwca 1673
Miejsce	Maastricht
Wynik	kapitulacja garnizonu holendersko-hiszpańskiego
Przyczyna
Terytorium	Holandia

Walczące strony

Holandia Hiszpania

Francja

Dowódcy

Sebastian Vauban

Siły

Straty

Wojna Francji z koalicją oraz w jej ramach: III wojna angielsko-holenderska Wojna szwedzko-brandenburska VII wojna szwedzko-duńska

Solebay –

Schooneveld – Texel – Bonn – Werl – Heringen – Maastricht – Sinsheim – Seneffe – Enzheim – Miluza – Turckheim – Fehrbellin – Nieder Sasbach – Konzer Brücke – Stromboli – Augusta – Jasmund – Olandia – Palermo – Halmstad – Lund – Cambrai – Cassel – Zatoka Køge – Landskrona – Valenciennes – Offenburg – Ypern – Rheinfelden – Gengenbach – Saint-Denis

Oblężenie Maastrichtu miało miejsce od 13 czerwca do 26 czerwca 1673 podczas wojny Francji z koalicją.

Oblężenie Maastrichtu było było jednym z kluczowych elementów planów króla Francji Ludwika XIV związanych z atakiem na Holandię, który był rewanżem za uniemożliwienie podboju hiszpańskich Niderlandów podczas wojny dewolucyjnej.

Pozorując atak na Gandawę i Brukselę, Ludwik w maju 1672 skierował swą armię poza Maastricht, będącym kondominium Zjednoczonych Prowincji i biskupstwa Liege, nie przejmując się pozostawioną z na tyłach fortecą. Jednak w 1673, gdy zagrożone zostały jego linie zaopatrzeniowe, zdecydował się zdobyć twierdzę. Armia francuska dotarła pod mury Maastricht 11 czerwca 1673, a w dwa dni później rozpczęło się oblężenie.

Maastricht było pierwszym miastem, jakie zaatakował w swej karierze Sebastian Vauban, mistrz sztuki oblężniczej swoich czasów. Organizując ogień francuskiej artylerii, Vauban rozkazał zbudować serię okopów o wzorze zygzakowatym, równolegly do murów, które miały być ostrzeliwane. Okopy o takim kształcie powodowały, że obrońcy mieli ogromne trudności ze skutecznością ognia zwalczającego wojska oblężnicze.

Dnia 24 czerwca wszystkie okopy były ukończone. Francuzi ruszyli do szturmu pod wodzą kapitana-porucznika (tłum. z ang. Captain-Lieutenant) de Castelmore'a, znanego jako hrabia d'Artagnan. Po ciężkiej walce nacierające wojska przedarły się przez fosę i dopadły stromo ukształtowanych obwarowań twierdzy. Doszło do najcięższych walk w całym oblężeniu. Większość Francuzów została z miejsca wyparta przez hiszpańskie wojska posiłkowe, lecz okolo 30 żołnierzy utrzymywało się przez całą noc. Książę Monmouth przeprowadził atak w celu zabezpieczenia pozycji bronionej przez dzielną garstkę, nie dał jednak rady i wycofał się po stracie 300 ludzi. Holendrzy odzyskali wkrótce utracone naroże fortyfikacji i gdy książę Monmouth poprowadził swe wojska do kolejnego natarcia, ponownie został odparty, a hrabia d'Artagnan poległ. W końcu król Ludwik rozkazał wrócić do działań artyleryjskich, które w ciągu tygodnia zmusiły Holendrów do kapitulacji.

Maastricht wrócił z powrotem pod panowanie Holandii dopiero w 1678 na mocy kończącego wojnę traktatu w Nijmegen. Najbardziej znaczące w tym oblężeniu były nowatorskie techniki sztuki oblężniczej zastosowane przez Vaubana.