Muzyka ludowa
Z Wikipedii
Muzyka ludowa - jeden z najstarszych przejawów kultury duchowej każdego narodu. Miała ona związek z codziennym i religijnym życiem ludzi. Obecnie muzyka ludowa przetrwała jedynie na wsi.
Muzyka przekazywana była drogą zapamiętywania, a nie zapisu nutowego. Muzykę ludową charakteryzuje znaczna wielość wersji. Lud tworzył własne melodie, ale też przekształcał inne melodie stosownie do własnych wymagań i możliwości.
Twórcy muzyki ludowej są anonimowi. W celu zachowania organizuje się akcje zbierania muzyki ludowej (zapoczątkował je Oskar Kolberg), wydaje się śpiewniki, opracowania itp.
Muzykę ludową tworzyli amatorzy grający w kapelach. Kapela taka liczyła najczęściej od trzech do pięciu instrumentów. Główną melodię grały w niej taki instrumenty, jak: skrzypce, trąbka czy klarnet. Akompaniowały im dudy, harmonie i akordeony. Dodatkowo w skład kapel ludowych na rzeszowszczyźnie wchodziły cymbały, w Beskidach trąbity w małopolsce kozioł. Dla podkreślenia rytmu i podtrzymania tempa przygrywały basy oraz bęben.
Skład takiej kapeli był różny, dostosowany do możliwości muzyków. Muzykiem w kapeli zostawał ten, kto sam nauczył się grać. Doświadczeni członkowie ludowych kapel pokazywali im jak grać, a przede wszystkim przekazywali im swoje wyuczone lub skomponowane utwory, przygrywki czy melodie. Muzycy Ci przecież nie znali nut, grali na „ucho” Musieli wiec wszystkie melodie znać na pamięć. Opierała się pierwotnie na skali pentatonicznej.
Najstarszą zachowaną polską pieśnią ludową jest pieśń "Chmiel".
W dobie obecnej w końcu czerwca odbywa się w Kazimierzu Dolnym corocznie Festiwal Kapel i Śpiewaków Ludowych.
Zobacz też: taniec ludowy, muzyka folk, world music.
