Muzyka bluegrass
Z Wikipedii
Muzyka bluegrass (lub bluegrass) to amerykański styl muzyki rozrywkowej wywodzący się z muzyki country wzbogaconej wirtuozowską improwizacją (banjo, mandolina, fiddle – ludowe skrzypce, gitara, kontrabas). Styl ten został rozpropagowany przez Billa Monroe'a (mandolina) z zespołem The Bluegrass Boys. Uprawiany był też przez Earla Scruggsa (banjo) i Lestera Flatta (gitara).
[edytuj] Charakterystyka gatunku
Muzyka bluegrass to przede wszystkim interpretacja starych znanych utworów country wykonywana w sposób wirtuozerski na instrumentach klasycznych takich jak: mandolina, banjo 5-strunowe, skrzypce, gitara i kontrabas. Zagranie utworu ma na celu popisanie się umiejętnościami mistrzowskimi przez każdego muzyka z osobna instrumentalnie i wokalnie. Muzycy mają swoje partie solowe zagrać tak aby nikt nie mógł ich powtórzyć, dlatego wprowadzili niewiarygodne szybkości i karkołomne techniki grania. Znamieniem tego stylu są pojedynki na instrumenty, wokalne dośpiewki, rozmowy i śmiech podczas muzykowania. Nie ma mowy o jakiejkolwiek improwizacji, wszystko jest do perfekcji wytrenowane. Lawina dzwięków potęgowana przez najgłośniejsze banjo jest najsłyszalniejszą cechą stylu "błękitnej trawy" a schemat aranżacyjny jest tak niewiarygodnie różnorodny, że utwór jest nasycony grą solową naprzemian z chórkiem, wokalem indywidualnym każdego muzyka i wspólnym finałem. Muzycy w celu osiągnięcia perfekcji sami dokonywali siły brzmienia instrumentów oddalając się od mikrofonów, przy nagraniach studyjnych zagranie utworu poprzedzała historyjka, pogadanka jako integralna część występu. Utwory ze względu na trudność techniczą trwały niespełna kilkadziesiąt sekund aby uniknąć zmęczenia palców. Do chwili obecnej wiele dzieł bluegrassu jest nie do odtworzenia przez kogokolwiek poza mistrzem.
Bluegrass w Polsce: