Mirosław Okoński
Z Wikipedii
Mirosław Okoński (ur. 8 grudnia 1958 w Koszalinie), piłkarz polski, mistrz Polski i zdobywca Pucharu Polski, reprezentant Polski.
Występował na boisku głównie jako lewoskrzydłowy i rozgrywający, nosił przydomki boiskowe "Mundek", "Oko", "Okoń". Uważany za jeden z największych talentów w piłce polskiej, nie spełniał oczekiwań szczególnie w zespole narodowym, był natomiast popularny wśród kibiców niemieckich w okresie występów w Bundeslidze.
Treningi piłkarskie rozpoczynał w Gwardii Koszalin, gdzie występował w latach 1969-1977. W 1977 przeszedł do Lecha Poznań; był zawodnikiem poznańskiego klubu do 1980, ponownie 1982-1986 i w 1992. Łącznie wystąpił w 200 meczach ekstraklasy (jako piłkarz Lecha), strzelając 69 goli; osiągnął trzy tytuły mistrzowskie (1983, 1984, 1993) oraz miał udział w zdobyciu dwóch Pucharów Polski (1982, 1984). Jest najstarszym piłkarzem Lecha z tytułem mistrzowskim (prawie 35 lat w 1993). Kibice Lecha uznali go w plebiscycie "Gazety Wyborczej" za piłkarza 80-lecia klubu.
W latach 1980-1982 był piłkarzem warszawskiej Legii (52 mecze ligowe, 15 bramek, dwa Puchary Polski - 1980, 1981). W Niemczech reprezentował barwy Hamburger SV (1986-1988 62-15), w 1987 w plebiscycie na piłkarza roku Bundesligi zajął 2. miejsce za Uwe Rahnem. Ponadto był zawodnikiem Olimpii Poznań (1992-1993), Astry Krotoszyn (1994-1995), Lipnie Stęszew (1995), Klubie Piłkarskim Poznań (2001-2002), Concordia Hamburg (1993), SV Raspo Elmhorn (1993-1994). W latach 1988-1992 występował w lidze greckiej (AEK Ateny 77-22, Korintos 18-4).
Grał w zespołach narodowych w różnych kategoriach wiekowych. W reprezentacji seniorów występował w latach 1977-1987, zaliczył 29 spotkań.
Źródła:
- Andrzej Gowarzewski, Jan Rędzioch, Lech Poznań, wydawnictwo GiA, Katowice 2003 (8. część cyklu Kolekcja Klubów)
