Metoda CI
Z Wikipedii
Metoda CI (z ang. Configuration Interaction - oddziaływanie (mieszanie) konfiguracji) - metoda chemii kwantowej, w której wieloelektronowa (dokładna) funkcja falowa jest przybliżana kombinacją liniową wyznaczników Slatera odpowiadających podstawowej konfiguracji elektronowej oraz konfiguracji wzbudzonych.
Ze względu na liczbę i sposób wyboru konfiguracji wzbudzonych wyróżnia się następujące metody:
- pełne CI (ang. full CI, FCI): wszystkie wzbudzenia z wszystkich orbitali zajętych na wszystkie orbitale wirtualne. Ze względu na ogromną złożoność obliczeniową stosowana bardzo rzadko. FCI daje najlepszą energię przy danej bazie funkcyjnej.
- CI "obcięte" (ang. truncated) na ustalonej krotności wzbudzeń: CIS (ang. single excitations, pojedyncze wzbudzenia), CISD (ang. single and double excitations, pojedyncze i podwójne wzbudzenia). Ze względu na twierdzenie Brillouina, dla stanu podstawowego uwzględnianie wyłącznie podwójnych wzbudzeń (CID) nie daje żadnej poprawy energii (stan podwójnie wzbudzony nie oddziałuje bezpośrednio na stan podstawowy).
- wyróżniony podzbiór orbitali, w obrębie których uwzględniane są wzbudzenia: CAS (ang. Complete Active Space), RAS (ang. Restricted Active Space).
