Mapa zasadnicza
Z Wikipedii
Mapa zasadnicza - nazywana również Podstawową Mapą Kraju to podstawowe opracowanie geodezyjno-kartograficzne wykonywane w danym kraju. Powinno obejmować swoim zasięgiem obszar całego państwa. Służy celom ewidencyjnym, gospodarczym, planistycznym i strategicznym. Jest podstawą do wykonywania robót budowlanych.
Mapa zasadnicza to mapa wielkoskalowa wykonywana w skalach 1:500 - 1:1000 dla obszarów wysokozurbanizowanych (duże zagęszczenie obiektów stanowiących treść mapy np. gęsta zabudowa, lub duża ilość urządzeń podziemnych) 1:1000 - 1:2000 dla obszarów średniozurbanizowanych i 1:5000 dla zwartych obszarów rolnych i leśnych. Skala powinna być tak dobrana, żeby mapa była przejrzysta i czytelna.
Treść mapy zasadnicznej obejmuje dane o:
- ewidencji gruntów i budynków (katastrze),
- zagospodarowaniu terenu (ulice, drzewa, obiekty użyteczności publicznej),
- podziemnym, naziemnym i nadziemnym uzbrojeniu terenu (Geodezyjna Ewidencja Sieci Uzbrojenia Terenu),
- ukształtowaniu terenu (wysokości szczegółów sytuacyjnych, formy ukształtowania terenu).
W Polsce zasady obowiązujące przy tworzeniu mapy zasadniczej zawarte są w instrukcji technicznej K-1.
Dąży się do tego, aby mapa zasadniczna prowadzona była w technice komputerowej w formie mapy numerycznej.
