Lady Pank

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Ten artykuł wymaga dopracowania.
Więcej informacji co należy poprawić, być może znajdziesz w dyskusji tego artykułu lub na odpowiedniej stronie. W pracy nad artykułem należy korzystać z zaleceń edycyjnych. Po naprawieniu wszystkich błędów można usunąć tę wiadomość.
Możesz także przejrzeć pełną listę stron wymagających dopracowania.

Lady Pank
Rok założenia	1981
Pochodzenie	Polska
Gatunek	Rock Hard Rock
Strona internetowa

Lady Pank – popularny polski zespół rockowy. Zespół powstał w 1981 roku, w Warszawie. Założycielami byli Jan Borysewicz i Andrzej Mogielnicki. Zanim jednak zespół zaczął tak naprawdę istnieć w rozgłośniach radiowych już pojawiło się pierwsze nagranie "Mała Lady Punk" od którego zresztą, z nieco zmienioną pisownią, wzięła się nazwa zespołu.

Pierwszy, 'złoty skład' zespołu stanowili:

Jan Borysewicz – gitara solowa;
Janusz Panasewicz – śpiew;
Paweł Mścisławski – bas;
Edmund Stasiak – gitara;
Jarosław Szlagowski – perkusja.

Grupa wydała ponad 20 płyt w tym dziesiątki przebojów, np.: "Tańcz głupia, tańcz", "Mniej niż zero", "Wciąż bardziej obcy", "Kryzysowa narzeczona", "Zamki na piasku, "Tacy sami", "Zostawcie Titanica", "Mała wojna", "Zawsze tam gdzie ty", "Znowu pada deszcz", "Na granicy", "Stacja Warszawa".

[edytuj] Historia zespołu

Taką historię mogło tylko ułożyć życie, albo wymyślić... – powiedział kiedyś Andrzej Mogielnicki. Takiego rockowego ewenementu połączonego z przekorną abnegacją wszystkiego i wszystkich na polskiej scenie nie było od dawna. Zespół, który od ponad dwudziestu lat święci triumfy, tworzony był w iście perfekcyjny sposób. Było to wiele lat temu, kiedy młody prawnik i zasłuchany w Rolling Stones poeta – przyszły tekściarz Lady Pank – Andrzej Mogielnicki ("Mogiel") stwierdził, że dobrze byłoby wprawić w ruch maszynę do wykonywania piosenek. Rockowych piosenk. Do tej pory teksty Andrzeja Mogielnickiego wyśpiewywały gwiazdy polskiej estrady. Sukces mógł być zatem pewny. Należało tylko spotkać kogoś, kto komponowałby muzykę i skompletował zespół – bardzo sprawnych i dobrych muzyków, bo i grupa miała być z założenia fabryką przebojów, niekwestionowaną gwiazdą, super grupą polskiego rocka. Andrzej Mogielnicki i Jan Borysewicz poznali się, kiedy to "Borys" grał jeszcze... w Budce Suflera, a "Mogiel" pisał dla "Budki" – takie przeboje jak: "Ona przyszła prosto z chmur" czy "Tyle tego masz". Jan Borysewicz w Budce był gitarzystą, a na próby i sesje przyjeżdżał do Lublina, chyba, że spał w... studio, jako że zdarzało mu się tam mieszkać. Na gitarze grał już wówczas jak mało kto i od razu wpadł w oko "Mogielowi". Spotkali się w krakowskim Teatrze STU, gdzie nagrywali drugą płytę Izabeli Trojanowskiej. Jan Borysewicz, będąc jeszcze w Budce Suflera, skomponował "Obejdzie się bez łez" i "Nie wierz nigdy kobiecie". Wkrótce "Johan" opuścił zespół Romualda Lipki. Była jesień 1981 roku. W tym samym studio Teatru STU Jan Borysewicz, wespół z dwoma muzykami sesyjnymi: Andrzejem Dylewskim [perkusja] i Wojciechem Bruślikiem [gitara basowa] nagrał piosenkę "Mała Lady Punk". Słowa napisał oczywiście "Mogiel". Wtedy padło postanowienie – musimy stworzyć zespół. Było pierwsze nagranie. Zespół nie miał jeszcze swojej nazwy. Pierwotnie miał nazywać się "Żużel". Popularność przeboju sprawiła jednak, że od tej chwili do dziś zespół zwie się Lady Pank. Zaczęły się rozmowy, gorączkowe dyskusje, nocne telefony między Wrocławiem a Warszawą. Ponieważ podejście obu panów do zagadnienia muzycznego show było identyczne więc obaj szybko doszli do porozumienia. Myślano nad składem, rodzajem wykonywanej muzyki, strojami estradowymi, aparycją muzyków, karami za spóźnianie się na próby, etc. Pozostało jeszcze jedno. Sponsor, który wyłoży fundusze i uwierzy, że całe przedsięwzięcie ma szansę powodzenia. Znalazł się. Ówczesny dyrektor Stołecznej Estrady, Stanisław Cejrowski, zainwestował w grupę milion i zespół zaczął istnieć. Tak zaczęła się wielka kariera Lady Pank.

Zespół od razu zobywał w kraju wielką popularność. Pierwsze utwory z repertuaru grupy pięły się na szczyty list przebojów. A przy tym nadkomplety na widowniach wielkich hal w całej Polsce. Zauroczenie zespołu brzmieniem The Police nie przeszkadzało nikomu. Mało kto wówczas w Polsce grał tak jak Lady Pank. Rzeczywistość, ujęta młodzieżowym slangiem, w tekstach Andrzeja Mogielnickiego jakże dobrze trafiała w gusta nastolatków na początku lat 80. Koncerty zespołu zawsze ściągały tłumy fanów. Od pierwszego koncertu, w Kaliszu, poprzez koncert inaugurujący działalność klubu ACK SGPiS "Park" w Warszawie, w którym niebawem powstał Oficjalny Fan Club zespołu – aż do dziś – publicznych występów grupy były tysiące. Tylko w 1983 roku było ich około czterystu. Zespół koncertował jednak nie tylko w Polsce. Także w Europie, USA i Kanadzie. Grupa w ciągu kilkunastu lat niejeden raz zmieniała swój skład. Zawsze jednak, niemal od samego początku istnienia zespołu, grali i śpiewali w Lady Pank Jan Borysewicz i Janusz Panasewicz.

1 III 1985 r. grupa po raz pierwszy wyjechała do Stanów Zjednoczonych i przebywała tam trzy tygodnie. W tym samym czasie w USA ukazała się płyta zatytułowana "Drop Everything" (MCF 3270, później wydana w Polsce przez Klub Płytowy "Razem" – RLP 005). Był to anglojęzyczny analogon pierwszej płyty wydanej w kraju ("Lady Pank"). Nakładem MCA w USA ukazała się również kaseta magnetofonowa (MCAC-5558) zawierająca materiał z winylowego krążka "Drop Everything". Tygodnik "NEW NUSICAL EXPRESS" (22 VI 1985) w dziale "Tour News" donosił, że: " Lady Pank jest czołową polską grupą rockową, która jako pierwszy zespół z kraju socjalistycznego, nagrała płytę długogrającą ("Drop Everything" dla wytwórni MCA). Z tej okazji grupa odwiedzi Londyn dając tam dwa koncerty "... Informacje o zespole ukazały się ponadto w tygodniku "NEWSWEEK", jak również w dzienniku "WASHINGTON POST". Podczas programu TV "American Bandstand" Dicka Clarka (emisja: 24 IV 1985 r.) zespół wykonał dwa utwory: "Minus zero" oraz "Hero". Dla MTV zrealizowano także teledysk z piosenką "Minus zero" w reżyserii Zbigniewa Rybczyńskiego.

W styczniu 1986 roku zespół Lady Pank wystąpił na oficjalnej gali XX Targów MIDEM w Cannes. Jeszcze w przeddzień rozpoczęcia XX Targów zespół koncertował w kraju dając dwa spektakle "Jacek i Placek w poszukiwania krainy leniuchów" w Domu Muzyki i Tańca w Zabrzu. Pokonując trasę: Zabrze – Warszawa – Paris – Nice grupa dotarła do Cannes, gdzie w sali "Les Ambassadeurs" Pałacu Festiwalowego wzięła udział w koncercie "Odkryć Roku". Podczas koncertu-składanki "Gala Decouvertes" zespół wystąpił jako pierwszy... Do Cannes zespół zabrał teledysk Marka Grabowskiego nakręcony w Krakowie oraz amerykański longplay "Drop Everything". W kraju, z okazji udziału Lady Pank na Festiwalu MIDEM w Cannes, Tonpress wydał singiel (S-591) "Sly"/"This is only rock and roll". W gazecie targowej "MIDEM-News" ukazał się ponadto fotos zespołu oraz tekst przypominający sukcesy zespołu w USA. W Cannes zespół wystąpił w składzie: Jan Borysewicz, Janusz Panasewicz, Paweł Mścisławski, Andrzej Dylewski i Edmund Stasiak. Należy tutaj przypomnieć, że starania o to, by zespół Lady Pank wystąpił na Festiwalu w Cannes zaczęły się dużo wcześniej, bo już w 1984 roku. Wtedy to, późnym latem 1984 r., wytwórnia Mega nagrała anglojęzyczną wersję pierwszego longplaya zespołu i już w styczniu 1985 roku na XIX Targach MIDEM zaoferowano ten materiał amerykańskiej wytwórni fonograficznej MCA. Wkrótce potem zespół poleciał do USA.

Dwudziestego czwartego marca 1986 roku grupa wyleciała do Japonii, gdzie wzięła udział w prestiżowym XV Tokio Music Festival. Z Warszawy – via: Zurych – Paryż – Alaska grupa dotarła do Tokio, gdzie 30 marca w Nippon Budohkan Hall podczas festiwalowego konkursu wykonała "Mniej niż zero". (Występy konkursowe rejestrowała japońska telewizja). I znów sukces – wyróżnienie dla zespołu i nagroda za najlepszą kompozycję Festiwalu ("Mniej niż zero") dla Jana Borysewicza. Wspomniany Festiwal zakończyło odśpiewanie – przez wszystkich jego uczestników – pokojowej pieśni "We Are The World". Partię, którą w oryginale tegoż songu śpiewał Bruce Springsten wykonał wówczas wokalista Lady Pank. Z Kraju Kwitnącej Wiśni zespół przywiózł kryształowy monument, a Jan Borysewicz zegarek marki Seiko z wygrawerowanymi gratulacjami dla najlepszego kompozytora Festiwalu. W Tokio, jeszcze przed Festiwalem, lider zespołu (Jan Borysewicz) oraz autor tekstów (Andrzej Mogielnicki) udzielili ponadto wywiadu dla japońskiej telewizji. Zespół wziął również udział w okolicznościowym koktajlu zorganizowanym w "Tokyo Prince Hotel". Przyjęcie rejestrowała japońska telewizja. Odbyła się także konferencja prasowa. Na zakończenie Festiwalu wydano stosowny bankiet... 1 kwietnia 1986 roku prasa w Polsce doniosła o sukcesie zespołu Lady Pank w Japonii. I nie był to wcale, jak niektórzy uważali, primaaprilisowy żart... Na Okęciu czekały na muzyków tłumy fanów.

Wiosną 1986 roku zespół wystąpił w Niemieckiej Republice Demokratycznej podczas Festiwalu Przyjaźni Polsko-Niemieckiej dając tam koncert w Cottbus. Wracając z NRD, już w kraju, w maju 1986 roku zespół Lady Pank zagrał kilka koncertów w południowo-zachodniej części Polski. Finałem tej niemiecko-polskiej trasy był koncert, który odbył się 11 maja 1986 roku w sali Wojewódzkiego Domu Kultury przy ul. Mazowieckiej we Wrocławiu. Grupa zagrała wówczas składankę przebojów w zestawieniu identycznym jak na Festiwalu w Sopocie z sierpnia 1985 roku. Tuż po tej trasie najbliższym koncertem we Wrocławiu była impreza na Stadionie Olimpijskim, 1 czerwca 1986 roku...

W blisko dwudziestoletniej karierze zespołu kilkakrotnie bywało tak, iż grupa pauzowała. Najdłuższa, bo aż trzyletnia przerwa obejmowała lata 1991-1992-1993. W tym czasie założyciel i lider Lady Pank stworzył trio i wydał solową płytę "Wojna w mieście". Całkowicie "odmłodzona" już Lady Pank powróciła na estradę dopiero w 1994 roku. Stale jest tak jak w jednym z wywiadów powiedział kiedyś Jan Borysewicz: "Nigdy nie rozwiążę tego zespołu...".

(tekst pochodzi z oficjalnej strony zespołu za wiedzą i zgodą autora)