Konstancja Bretońska
Z Wikipedii
Konstancja Bretońska (1161 – 5 września 1201, w Nantes), księżna Bretanii w latach 1186-1196. Jedyne dziecko Conana IV, księcia Bretanii, earla Richmond i jego żony - Małgorzaty Szkockiej, hrabiny Hereford (wnuczki króla Dawida I Świętego).
W 1181 Konstancj poślubiła Godfryda Plantageneta, czwartego syna króla Anglii - Henryka II Plantageneta i Eleonory Akwitańskiej. Godfryd poprzez to małżeńswto został księciem Bretanii i sprawnie rządził księstwem aż do swojej śmierci. Zmarł w 1186. Konstancja dalej rządziła już sama Bretanią, w 1196 abdykowała na rzecz swojego syna Artura.
Król Henryk jednak zmusił ją, w 1188 do poślubienia Ranulfa de Meschines, 4. earla Chester. Małżeństwo to nie było pomyślne - w 1198 Ranulf uwięził żonę w Pontorson lub w Teillay, czym wzniecił rebelię w całej Bretanii. Konstancja została ostatecznie uwolniona, a drugie małżeństwo anulowane. Konstancja wyszła za mąż po raz trzeci, tym razem za Gwidona z Thouars. Zmarła na trąd, w 1201 i została pochowana w Villeneuve Abbey.
[edytuj] Potomstwo
Konstancja i Godfryd mieli dwoje dzieci:
- Eleanorę, nazywaną Fair Maid of Brittany (1184-1241),
- Artura Pogrobowca.
Artur wzniecił rebelię przeciwko nowemu królowi Anglii, a wtedy zniknął bez słuchu w którymś z zamków Jana Bez Ziemi, mała Eleonora była więziona do końca życia.
Konstancja i Gwidon mieli córkę:
- Alix z Thouars, poślubiła ona Piotra de Dreux - pierwszego księcia Bretanii z dynastii z Dreux.
| Poprzednik Conan IV |
 |
księżna Bretanii 1186-1196 |
|
Następca Artur z Bretonii |
