Kirkut

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Kirkut w Sanoku

Kirkut w Lesku

Kirkut w Narewce

Kirkut - cmentarz żydowski. Ludność polska głównie w Galicji od wieków określa je mianem: kirkut, kierkow, kerchoł. Nazwa pochodzi od niemieckiej nazwy cmentarza niem. Kirchhof. Żydzi nigdy nie używali tego określenia.

W języku hebrajskim używa się określeń:

Bejt Olam (dom świata),
Bejt Dam (dom wieczności),
Bejt Chaim (dom życia),
Bejt Kwarot (dom grobów),

Na ziemiach polskich Żydzi po raz pierwszy otrzymali przywileje gwarantujące nienaruszalność i ochronę cmentarzy żydowskich w 1264 - było to za sprawą Statutu Kaliskiego wydanego przez Bolesława Pobożnego.

Podstawową różnicą między cmentarzem chrześcijańskim a żydowskim jest odmienne traktowanie grobu. Poczucie chrześcijańskie pozwala na jego naruszenie i na dokonanie nowego pochówku po określonym czasie. Cmentarz nie używany przez długi czas może być zlikwidowany. Według zasad judaizmu, każdy nagrobek jak i cały cmentarz jest nienaruszalny, nieograniczenie trwały tak długo, jak znana jest jego lokalizacja. Do wyjątkowych należą przypadki, gdy ekshumacji dokonuje się: dla przeniesienia szczątków do grobu w Ziemi Świętej lub do grobu rodzinnego, dla przeniesienia z cmentarza nieżydowskiego, jeśli cmentarzowi zagraża profanacja lub podmycie przez wodę.

Zgodnie z nakazami religii budowany był poza obszarem miasta, wydzielano na nim osobne kwatery dla kobiet i mężczyzn. W Polsce zachowały się kirkuty (czasem tylko fragmenty) np. w Kazimierzu Dolnym, Łodzi (Cmentarz żydowski w Łodzi), Radomiu (Cmentarz żydowski w Radomiu), Krakowie, Szczebrzeszynie, Milówce, Częstochowie (Cmentarz żydowski w Częstochowie), Cieszynie (Stary Cmentarz Żydowski w Cieszynie i Nowy Cmentarz Żydowski w Cieszynie), Wrocławiu, Lublinie, Szydłowcu, Sandomierzu, Żywcu, Narewce, Przytyku, Katowicach, Gliwicach, Mińsku Mazowieckim, Birczy ...