Dyskusja:Kilim grzebyczkowy
Z Wikipedii
[edytuj] Ze zgłoś błąd
chodzi o hasło 'kilim grzebyczkowy'. jest to tkanina dwustronna, a nie jednostronna jak zostało to opisane. pod hasłem kilim grzebyczkowy znajduje się opis wcześniejszej jego formy czyli gobelinu, a istnieją zasadnicze różnice pomiędzy tymi tkaninami dekoracyjnymi. Różnice polegają na sposobie układania wątku, zakończenia końców wątku (nie zwisają one z lewej strony tak jak w gobelinie) oraz łączenia dwóch graniczących ze sobą kolorów. głównym błędem jest więc określenie kilimu jako tkanina jednostronna.
Zgłoszone: 12:40, 4 lis 2006 (CET)
Zgłoszone: 12:40, 4 lis 2006 (CET)
Z fragmentu zgłoszenia błędu: "pod hasłem kilim grzebyczkowy znajduje się opis wcześniejszej jego formy czyli gobelinu" wynika, że błędu nie ma. Wszystko się zgadza, gobelin to wcześniejsza forma kilimu grzebyczkowego, to ten sam rodzaj tkaniny, tylko kilim grzebyczkowy to najnowsza, aktualna nazwa tej tkaniny. Nazwa ta jest jednak rzadziej używana niż nazwa gobelin, która mocniej utrwaliła się się w języku. Technika wykonania, a więc i wygląd, są takie same lub bardzo zbliżone. Nazwa "kilim grzebyczkowy" stosowana jest do współcześnie wykonywanych tkanin tego typu. Są jednak detale, które mimo dużych podobieństw, różnią te tkaniny. Te różnice, to różne i inaczej przygotowane surowce, inna faktura zewnętrzna, inne wzornictwo i inne zastosowanie. Jeśli do wykonania dawnych gobelinów używano na wątek dość cienkiej przędzy tego samego rodzaju, to do wykonania współczesnego kilimu grzebyczkowego stosuje się często różne surowce, przez co uzyskuje się dodatkowe efekty artystyczne. Jeśli gobelin miał jednakową grubość na całej powierzchni, to kilim grzebyczkowy ma grubość mocno zróżnicowaną i wyraźnie zarysowaną fakturę zewnętrzną. Powierzchnia kilimu jest plastyczna. Gobelin był tkaniną dekoracyjną lub użytkową, kilim grzebyczkowy jest tylko tkaniną dekoracyjną. Nieporozumienie polega na tym, że nazwa "kilim" używana jest w odniesieniu do kilku typów tkanin dekoracyjnych. Opis w PWN, w którym do jednego worka wrzucono wszystkie kilimy i który był prawdopodobnie podstawą do zgłoszenia błędu, dotyczy tylko kilimu płochowego nazwanego tam szpareczkowym. Nie ma nawet wzmianki o technikach wykonania innych kilimmów. Tak więc istnieją:
- kilim - rodzaj ludowej tkaniny dekoracyjnej, najczęściej pasiak, wykonywanej w całości (osnowa i wątek) z przędzy wełnianej, w splocie skośnym na warsztacie poziomym. Tkaniny tego typu służą jako narzuty, rzadziej jako tkaniny ścienne. Są to tkaniny dwustronne
- kilim płochowy, nazywany również szpareczkowym – tkanina dekoracyjna wykonywana na grubej osnowie lnianej, grubym (najczęściej ręcznie przędzionym) wątkiem wełnianym, w splocie płóciennym. Tkanina wykonywana jest na warsztacie poziomym lub pionowym, wątek wprowadzany ręcznie, przybijany jest płochą, stąd krawędź tkaniny stanowi linię prostą. Wątek całkowicie przykrywa osnowę. Na granicy między plamami barwnymi tworzą się, widoczne pod światło, szczeliny, stąd często spotykana nazwa „kilim szpareczkowy”. Tkanina dwustronna
- kilim grzebyczkowy, gobelin – tkanina, w splocie płóciennym, wykonywana z surowców o wiele bardziej zróżnicowanych, przy czym osnowa wykonywana jest najczęściej z szarej, niebielonej przędzy lnianej. Wątek o zróżnicowanej grubości, wprowadzany i przybijany ręcznie przy pomocy grzebyczka tworzy plamy barwne i musi całkowicie pokrywać nitki osnowy. Z tego też względu krawędź tkaniny jest linią krzywą, stanowiącą obrys poszczególnych plam barwnych. Połączenie plam barwnych odbywa się różnie, w zależności od sposobu przebiegu linii dzielących barwy. Najczęściej stosuje się mieszanie kolorów przędzy, uzyskując płynne przejścia. Kiedy kolory muszą być wyraźnie rozgraniczone, stosuje się oplatanie jednej nitki osnowy znajdującej się na granicy kolorów, wątkami z obu kolorów. Nie ma szczelin (szpareczek) na granicy kolorów. Jedynie kiedy linia dzieląca kolory przebiega pionowo powstaje problem połączenia kolorów. Czasami stosuje się tutaj zszywanie powstałej w ten sposób szczeliny lub pozostawienie jej niezszytej. w przypadku niezbyt długich odcinków. Końce nitek wątku nie są obcinane ze względów technologicznych. Ponieważ wprowadza się często bardzo krótkie odcinki przędzy, obejmujące czasem zaledwie jedną nitkę osnowy, końcówki nie mogą być obcinane gdyż takie pojedyncze przeploty nie byłyby w stanie utrzymać się w tkaninie. Z tego powodu końce pozostają nieobcięte po lewej stronie tkaniny. Tkanina jest więc tkaniną jednostronną.
Kilimy grzebyczkowe wykonuje się tylko na warsztacie pionowym. Pojedyncze sztuki wykonać można na specjalnie przygotowanej ramie drewnianej ustawionej pionowo. Od grzebyczka, którym przybija się wątek, pochodzi nazwa tkaniny, w celu odróżnienia jej od podobnego kilimu płochowego (szpareczkowego). W treści artykułu opisane są zarówno podobieństwa jak różnice między kilimem grzebyczkowym i gobelinem. Ponieważ na początku artykułu wyjaśniono pochodzenie nazwy, dalszy opis dotyczy gobelinu.
-- Bastian 22:58, 6 lis 2006 (CET)
