Kierowanie
Z Wikipedii
Więcej informacji co należy poprawić, być może znajdziesz w dyskusji tego artykułu lub na odpowiedniej stronie. W pracy nad artykułem należy korzystać z zaleceń edycyjnych. Po naprawieniu wszystkich błędów można usunąć tę wiadomość.
Możesz także przejrzeć pełną listę stron wymagających dopracowania.
Jego twórcą był Henri Fayol, który uważał, że kierowanie nie jest cechą wrodzoną i można jej się nauczyć. Stworzył 14 uniwersalnych zasad zarządzania:
1. Podziału pracy – mówiąca o tym, że w wyniku specjalizacji otrzymujemy sprawniej wykonaną pracę.
2. Autorytetu – zasada odnosząca się do osobistego autorytetu kierującego. Każdy kierownik powinien cieszyć się w firmie odpowiednim poważaniem. Musi posiadać umiejętność przekonywania pracowników, wyjaśniania im sensu i celów odpowiednich zarządzeń oraz powinien czuwać nad odpowiednim rozłożeniem obowiązków wśród załogi. Kierownik powinien być „lubiany” przez swoich pracowników. Obok autorytetu formalnego powinien posiadać autorytet nieformalny.
3. Dyscypliny – wszyscy pracownicy danej firmy, łącznie z dyrekcją, powinni przestrzegać przepisów i regulaminu oraz stosować się do zarządzeń obecnych w danej instytucji czy przedsiębiorstwie.
4. Jedności rozkazodawstwa – każdy pracownik powinien otrzymywać rozkazy od jednego kierownika, któremu w danym czasie podlega (każdy ma swojego kierownika).
5. Jedności kierownictwa – jeden cel powinien być kierowany przez jednego kierownika i jeden plan.
6. Podporządkowania interesu osobistego interesowi ogółu – interes zbiorowy przedsiębiorstwa jest ważniejszy niż interesy poszczególnych pracowników.
7. Wynagrodzenia - uposażenia powinny być wypłacane adekwatnie do wykonywanej pracy. Dysproporcje placowe pomiędzy kierownictwem i pracownikami nie powinny być duże.
8. Centralizacji - praca musi być wykonywana według określonego planu. Za całość funkcjonowania organizacji odpowiedzialny jest menadżer.
9. Hierarchii - pracownicy muszą być podporządkowani hierarchicznie („pionowo”) – każdy powinien mieć kogoś nad sobą. Od tej zasady istnieje jednak odstępstwo. Dopuszczalna jest komunikacja „pozioma” – poszczególni kierownicy mają prawo konsultować się i podejmować wspólne działania. Jest to tzw. kładka (most) Fayola.
10. Ładu – każda rzecz i każdy człowiek powinien być na właściwym miejscu i o właściwej porze. Pracownicy muszą zajmować najodpowiedniejsze dla nich stanowiska.
11. Sprawiedliwości – pracowników należy traktować sprawiedliwie.
12. Stabilizacji personelu – rotacja pracowników na poszczególnych stanowiskach nie powinna być częsta. Kierownictwo powinno dążyć do stabilnego i trwałego utrzymania stanu pracowników w organizacji
13. Inicjatywy - pracownicy powinni posiadać prawo wyrażenia swoich pomysłów na temat funkcjonowania organizacji. Pracownicy powinni mieć też prawo do błędu.
14. Harmonii - załoga powinna odczuwać zadowolenie i satysfakcję z wykonywanej pracy. Kierownictwo powinno sprzyjać procesom identyfikacyjnym personelu z organizacją. Pracowników powinna łączyć specyficzna więź. W firmie powinien być obecny „duch zespołowości”.
Fayol był autorem tzw. funkcji administracyjnych, do których zaliczył: planowanie, organizowanie, rozkazywanie, koordynowanie i kontrolowanie. Zbudował także tzw. piramidę uzdolnień – w myśl której kierownictwo powinno mieć uzdolnienia administracyjne i handlowe, zaś na niższych stanowiskach należy wymagać kwalifikacji bardziej technicznych.
Do koncepcji Fayola nawiązywali: L. Gulick i L. Urwick. Gulick sformułował ideę POSDCORB, 7-miu elementów administracji: planowania, organizacji, doboru personelu, rozkazodawstwa, koordynacji, sprawozdawczości i budżetowania. Urwick uważał, że kierownik powinien nadzorować nie więcej niż 5-6 podwładnych.
