Jacques H. Bernardin de Saint-Pierre
Z Wikipedii
Jacques H. Bernardin de Saint-Pierre (ur. 1737 - zm. 1814) był francuskim pisarzem, podróżnikiem i przyrodnikiem, przyjacielem i uczniem Jana Jakuba Rousseau, z którym łączyło go podobne, negatywne nastawienie do cywilizacji i apoteoza życia na łonie natury. Do najważniejszych jego książek należą Studia nad przyrodą (1784), w których z obserwacji zjawisk przyrodniczych autor wyciąga dowód na istnienie Boga. Czyni to często w sposób niekoniecznie naukowy, np. twierdząc, że pchły zostały stworzone czarnymi, aby lepiej było je łapać na skórze.
Największą popularność przyniosła mu powieść sentymentalna Paweł i Wirginia, opowiadająca o tragicznie zakończonej miłości dwójki dzieci wychowanych w "stanie natury", w oddaleniu od cywilizacji na wyspie Ile-de-France. Popularność tej powieści była tak ogromna, że za życia autora doczekała się już około 300 bezprawnych wydań, a nawet Napoleon nie rozstawał się z nią podczas pobytu na Elbie. Wkład Bernardina w rozwój literatury opiera się również na stworzenie tzw. pejzażu emocjonalnego, czyli współgrającego z uczuciami bohaterów.
