Interferometr

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Artykuł wymaga poszerzenia.
Zajrzyj na stronę dyskusji, by dowiedzieć się czego brakuje i – jeśli jesteś w stanie – uzupełnij braki.

Interferometr to układ optyczny służący do pomiarów i obserwacji wykorzystujących zjawisko interferencji fal elektromagnetycznych. W układzie tym wiązka fal elektromagnetycznych jest rozdzielana (najczęściej za pomocą częściowo odbijających, częsciowo przepuszczających promieniowanie powierzchni) na dwie lub więcej wiązek, które po przebyciu różnych dróg optycznych łączą się z powrotem i trafiają do detektora, na przykład miernika natężenia lub spektrometru.

[edytuj] Zastosowania

[edytuj] Pomiar odległości

Inteferometr jest najbardziej precyzyjnym znanym obecnie urządzeniem do mierzenia odległości. Wykorzystuje on efekt interferencji światła do mierzenia odległości z dokładnością do pojedynczej długości fali. Promień odniesienia oraz promień pomiarowy przebiegają różne drogi w przestrzeni. Jedna wiązka porusza się po drodze o znanej długości, druga po drodze mierzonej. Obydwa promienie podlegają interferencji zaś odczytanie rozkładu prążków interferencyjnych pozwala określić różnicę długości w przebiegu promieni. W praktyce tak dokonany pomiar pokazuje różnice dróg optycznych, na którą składa się nie tylko różnica geometryczna długości dróg, ale która także zależy od własności optycznych ośrodka, przez który przebiegają promienie, co znajduje swoje zastosowanie np. podczas pomiaru naprężeń ośrodka, przez który przechodzą promienie, lub np. podczas oceny turbulentności gazu w tubusach teleskopów astronomicznych.

[edytuj] Pomiar długości fali

Ta sekcja jest zalążkiem. Jeśli możesz, rozbuduj ją.

[edytuj] Doświadczenie Michelsona-Morleya

Zobacz więcej w osobnym artykule: Doświadczenie Michelsona-Morleya.

Interferometr dwuramienny został wykorzystany w 1887 Alberta Michelsona i Edwarda Morleya do wykazania, że prędkość światła jest stała niezależnie od ruchu obserwatora, co jednocześnie było dowodem ostatecznym przeciwko teorii eteru oraz stało się kluczowym eksperymentem prowadzącym do Szczególnej Teorii Względności.