Harcerska Oficyna Wydawnicza

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Artykuł ten nie jest zgodny z zasadami neutralności przyjętymi w Wikipedii.

Harcerska Oficyna Wydawnicza w Krakowie - polskie wydawnictwo.

Początkowo Wydział Wydawnictw Krakowskiej Komendy Chorągwi ZHP do roku 1982, a następnie spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, własność ZHP w latach 1982-1989 r.

Zasłużona dla ruchu harcerskiego, szczególnie dzięki publikowaniu nowych opracowań metodyków harcerskich reprezentujących środowiska Odnowy Harcerskiej. Wiele publikacji było "przepychanych" na granicy ryzyka przez cenzurę i na przekór ówczesnym władzom ZHP, dzięki uzyskaniu własnej koncesji wydawniczej i odrębnego przydziału papieru. Umożliwił to ówczesny pełnomocnik rządu d/s poligrafii Tadeusz Zachariasiewicz, przedwojenny podharcmistrz i Lwowianin, dyrektor Drukarni Anczyca w Krakowie.

Książki Bogusława Śliwerskiego, Wojciecha Śliwerskiego, Krzysztofa Blusza, Bolesława Leonhardta, Marka Kudasiewicza i innych. Poszukiwane Informatory Harcerskie Wacława Wierzewskiego zawierające pełną, niezafałszowaną historię Ruchu Harcerskiego. Oficyna wydawała własny miesięcznik "Harcerz Rzeczypospolitej", obok wydawnictw i prasy KIHAM jeden z niewielu, oficjalny wyraziciel nurtu Odnowy Ruchu Harcerskiego, wokół którego skupiło się liczne, ogólnopolskie grono instruktorów harcerskich - Forum Harcerza Rzeczypospolitej. Forum reprezentowało wiekszość nurtów Harcerskiej Odnowy.

Forum to było przeciwne rozłamom w ZHP, stawiając na przebudowę i odrodzenie wewnętrzne ZHP. Instruktorzy ci zaistnieli na Zjeździe Bydgoskim ZHP, przygotowując specjalny, zjazdowy numer pisma / m.in. z nowatorskim projektem Statutu/ i tym samym wpływając na zmiany w ZHP, które na tym Zjeździe nastąpiły.