Franciszek Ksawery Drucki-Lubecki
Z Wikipedii
Franciszek Ksawery Drucki-Lubecki (ur. 28 grudnia 1778 w Sankt Petersburgu, zm. 23 maja 1846 w Sankt Petersburgu) - książę, minister skarbu Królestwa Polskiego w latach 1821-1830. Choć był samoukiem, okazał się genialnym finansistą i organizatorem gospodarki. Zwany był "Małym Księciem".
Od 1794 do 1800 służył w armii rosyjskiej. W latach 1813-1815 był członkiem Rady Najwyższej Tymczasowej Księstwa Warszawskiego. Zwolennik polityki prorosyjskiej na Litwie. Wiązał nadzieje na odbudowę Polski z Aleksandrem I.
Będąc w latach 1821-1830 ministrem skarbu Królestwa Polskiego, wprowadził politykę oszczędnościową, egzekwował bezwzględnie zaległości podatkowe, nałożył podatek pośredni na niektóre artykuły pierwszej potrzeby, rozbudował monopol państwowy na sól i wyroby tytoniowe. W ten sposób zlikwidował deficyt budżetowy. Zapewnił także Polsce zewnętrzne rynki zbytu i zabezpieczył ją przed obcą konkurencją. Inicjator założenia Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego i Banku Polskiego. Od 1832 był członkiem rosyjskiej Rady Państwa.
Dzięki swoim wpływom w Sankt Petersburgu i argumentacji politycznej doprowadził do zniesienia bariery celnej między Rosją i Królestwem Polskim, co zapewniło wyrobom polskim nieograniczoną niemal możliwość zbytu na terenie Rosji i tranzyt przez Rosję dalej na wschód. Znaczne sumy przeznaczył na rozwój przemysłu i handlu.
Chroniąc kraj od konkurencji wyrobów niemieckich, wprowadził protekcyjne cła przywozowe na granicy z Prusami. Spowodowało to tzw. wojnę celną z Prusami.
Jako zwolennik Rosji wystąpił przeciw powstaniu listopadowemu.
Z małżeństwa z Marią Scipio del Campo pozostawił dwie córki: Teklę hr. Wodzicką oraz Genowefę hr. Pusłowską.
