Feliks Kreutz

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Feliks (Szczęsny) Kreutz (ur. 19 listopada 1844 w Nowym Sączu, zm. 22 września 1910 w Zakopanem) - polski geolog, rektor Uniwersytetu Jagiellońskiego, ojciec Stefana.

Odbył studia mineralogiczne w Uniwersytecie Lwowskim oraz chemiczne, geologiczne i mineralogiczne w Uniwersytecie Jagiellońskim. Studia uzupełniające odbył w Wiedniu. Był uczniem między innymi Alojzego Altha. Od 1970 profefor nadzwyczajny i kierownik Katedry Mineralogii Uniwersytetu Lwowskiego. W 1873 otrzymał tytuł profesora zwyczajnego. W latach 1874-1875 pełnił funkcję dziekana Wydziału Filozoficznego. W 1887 objął Katedrę Mineralogii UJ. Rektor tej uczelni (1898-1899) oraz dziekan Wydziału Filozoficznego (1900-1901).

Od 1887 członek korespondent Akademii Umiejętności, a od 1888 członek czynny.

W latach 1870-1887 dyrektor Muzeum Mineralogicznego w Lwowie, w którym zgromadził bogate zbiory mineralogiczne, petrograficzne i geologiczne. Członek założyciel i prezes Polskiego Towarzystwa Przyrodników im. Kopernika we Lwowie.

W pracy naukowej zajmował się krystalografią, petrogenezą, krystalofizyką, geologią regionalną i sejsmologią. Był pionierem nowoczesnych badań mikroskopowych w mineralogii. Jako pierwszy profesor Uniwersytetu Lwowskiego wykładał ten przedmiot po polsku. Wraz z Julianem Niedżwieckim redagował Atlas geologiczny Galicji. Był szczególnie czynnym członkiem Komisji Fizjograficznej AU. Na przedwczesną emeryturę w 1903 przeszedł wskutek ciężkiego przepracowania.

W latach 1887-1903 poseł do Sejmu Galicyjskiego. W 1903 radca dworu.

[edytuj] Wybrane publikacje naukowe

Tatry i wapienie ryfowe w Galicyi (1868)
Vihorlat-Gutin Trachtgebirgen (1871)
Rzecz o trzęsieniu ziemi ... (1876)
Notatki mineralogiczne (1877)
Istota różnopostaciowości i stosunek odmiennych modyfikacyj ciał różnopostaciowych (1879)
Stosunek odmiennych modyfikacyj ciał mineralnych (1880)
Stosunki geologiczne okolic Mraźnicy i Schodnicy (1881)
Skały trachitowe w pienińskim pasie wapieni rafowych (1885)
O przyczynie błękitnego zabarwienia soli kuchennej (1892)
O zmianach w kilku minerałach i solach pod wpływem promieni katodowych lub pary sodu (1897)