Enhanced Graphics Adapter

Z Wikipedii

EGA (ang. Enhanced Graphics Adapter) – jeden ze standardów kart graficznych komputerów typu IBM-PC. Został opracowany w 1984 roku przez firmę IBM dla komputerów klasy IBM PC/AT. W rozwoju historycznym usytuowany między CGA a VGA.

Dla kart EGA zostały opracowane wyspecjalizowane układy scalone wielkiej skali integracji (LSI), co umożliwiło m.in. zachowanie zgodności wstecz ze standardami CGA i MDA. Ponadto karty te udostępniają programiście kilkadziesiąt rejestrów, przez które można ustawić wiele aspektów ich pracy. Te duże możliwości konfiguracyjne i zgodność ze starszymi kartami spowodowały skomplikowanie zarówno od strony sprzętu jak i oprogramowania.

Karta EGA posiada 16KiB ROM, który przechowuje dodatkowe fukcje BIOS. W ten sposób nie jest jednak udostępniona cała funkcjonalność karty i programista, aby uzyskać określone efekty, wciąż musi programować bezpośrednio poprzez rejestry.

Pierwsze wersje kart miały zainstalowane 64KiB RAM, ale nowsze wersje posiadają jej więcej, np. 128KiB, 192KiB oraz 256KiB – nieformalnym standardem w końcu stało się właśnie 256KiB. Ponieważ w trybach niższej rozdzielczości nie jest wykorzystywana cała pamięć, toteż w pamięci karty graficznej można zmieścić równocześnie kilka ekranów, nazywanych „stronami”, i szybko przełączać się między nimi.

Podobnie jak karty CGA, również EGA może pracować w dwóch trybach, tj. znakowym i graficznym. Karta może wyświetlać obraz w maksymalnie 16. kolorach, które są wybierane z palety 64. kolorów.

Tryb znakowy w stosunku do CGA został znacznie rozszerzony. Maksymalna liczba kolumn i wierszy wynosi 80×25 i taka też jest domyślnie ustawiana, ale istnieje możliwość zmiany ustawień i uzyskanie np. 50×40. Zostały wprowadzone programowalne generatory znaków, za pomocą których można było dowolnie ustalić kształt wyświetlanych znaków (w karcie CGA generatory znaków dostępne są tylko w pamięci ROM). Ponadto rozmiar znaku nie jest ograniczony do 8×8 punktów, ale może wynosić jeszcze – w zależności od trybu – albo 8×14 albo 9×14 punktów.

W trybie graficznym maksymalna dostępna rozdzielczość to 640×350 w 16. kolorach. Jeśli do karty podłączony jest monitor monochromatyczny wysokiej rozdzielczości to można uzyskać tryb czarno-biały 720×350 pikseli. Istnieją również karty zgodne z EGA, które posiadają tryby graficzne o jeszcze wyższych rozdzielczościach, np. 640×400, 640×480 i 720×540.

Tryby graficzne również są wysoce konfigurowalne. Można ustawić sposób zapisu do pamięci karty, np. jeden tryb oferuje szybkie stawianie pojedynczych pikseli, inny szybkie kopiowanie dużych obszarów obrazu. Programista może ustawić jaki rodzaj operacji logicznej jest wykonywany na obrazie, np. suma, czy iloczyn bitowy. Istnieje możliwość przesuwania obrazu (ang. panning), wyszukiwania brzegu w określonym kolorze i wiele innych.

Karty EGA zostały zastąpione kartami VGA, wprowadzonymi ok. 1987 r. Istniały także rozszerzenia standardu EGA zanim pojawiły się karty VGA. Przykładem takiego układu były karty Tseng Labs.

Standardy kart graficznych

MDA | Hercules | CGA | EGA | PGC | VGA | MCGA | 8514 | XGA