Dariusz Michalczewski
Z Wikipedii
Dariusz Michalczewski, pseudonim Tiger (ur. 5 maja 1968 w Gdańsku) - polski bokser, mistrz świata zawodowców federacji WBO, WBA, IBF w kat. półciężkiej oraz WBO w kat. juniorciężkiej; mistrz Europy amatorów w kat. półciężkiej.
Spis treści |
[edytuj] Kariera amatorska
Boksem zajął się w wieku 12 lat. Karierę sportową rozpoczął w swoim rodzinnym mieście, gdzie na treningi do sali bokserskiej zaprowadził go jego wuj. Najpierw reprezentował barwy Stoczniowca Gdańsk, a później Czarnych Słupsk.
W roku 1985 został mistrzem Polski juniorów w wadze półśredniej, a rok później wywalczył złoty medal młodzieżowych mistrzostw Polski w wadze lekkośredniej.
W roku 1987 wywalczył tytuł mistrza Polski w gronie seniorów w wadze lekkośredniej.
24 kwietnia 1988 roku nie powrócił z wyjazdu ekipy bokserskiej do RFN i tam rozpoczął karierę zawodową, za co został dożywotnio zdyskwalifikowany przez Polski Związek Bokserski. W lipcu tego roku otrzymał obywatelstwo niemieckie i kontynuował karierę amatorską. Po pewnym czasie zaczął boksować w Bayerze Leverkusen.
Zdobył najpierw mistrzostwo Niemiec, a potem w 1991 roku w Göteborgu został mistrzem Europy w wadze półciężkiej (81 kg).
Osiągnięcia amatorskie:
- 150 walk, 139 zwycięstw, z tego 89 przez KO
- 1991 Mistrz Europy w wadze półciężkiej
[edytuj] Kariera zawodowa
W sierpniu 1991 roku zdecydował się przejść na zawodowstwo i podpisał kontrakt z Universum Box-Promotion w Hamburgu. Na zawodowym ringu zadebiutował 16 września 1991 roku w Hamburgu wygrywając z rozpoczynającym karierę Frederico Porterem (miał wtedy bilans 0-3-1) w 2. rundzie przez TKO.
22 maja 1993 roku wywalczył tytuł interkontynentalnego mistrza IBF w kat. półciężkiej po zwycięstwie przez TKO w 8. rundzie nad Noele Magee.
10 września 1994 roku zdobył mistrzostwo świata WBO w kat. półciężkiej wygrywając w Hamburgu na punkty z Leonzerem Barberem.
17 grudnia 1994 roku zdobył mistrzostwo świata WBO w kat. juniorciężkiej wygrywając w Hamburgu przez KO w 10. rundzie z Nestorem Giovannini.
13 czerwca 1997 roku w Oberhausen pokonał Virgila Hilla i zdobył dodatkowo mistrzowskie pasy organizacji WBA i IBF w kat. półciężkiej.
14 września 2002 roku Michalczewski po raz pierwszy na zawodowym ringu stoczył pojedynek w polskich barwach, a przed spotkaniem odegrano polski hymn. Tego dnia obronił w Brunszwiku po raz 22 tytuł bokserskiego mistrza świata w wadze półciężkiej organizacji WBO, pokonując przez TKO w 10. rundzie Amerykanina Richarda Halla.
W 2002 roku federacja WBO ogłosiła Michalczewskiego "championem wszech czasów", a jego walkę z Amerykaninem Richardem Hallem za najlepszy pojedynek roku 2002.
18 października 2003 roku doznał pierwszej porażki na zawodowych ringach przegrywając niejednogłośnie w Hamburgu na punkty z Meksykaninem Julio Cesarem Gonzalezem i tracąc pas WBO w kat. półciężkiej po dziewięciu latach zwycięstw w mistrzowskich pojedynkach.
26 lutego 2005 roku przegrał walkę o mistrzostwo świata organizacji WBA w wadze półciężkiej z Francuzem Fabrice Tiozzo. Zakończył pojedynek w 6. rundzie poprzez techniczny nokaut.
1 czerwca 2005 Dariusz Michalczewski ogłosił zakończenie kariery bokserskiej.
Trenerem Michalczewskiego był Fritz Sdunek, a menedżerem Klaus-Peter Kohl.
Osiągnięcia w boksie zawodowym:
- międzynarodowy mistrz Niemiec w wadze półciężkiej - 13 maja 1992 pokonał Alego Saidi przez techniczny nokaut w 10 rundzie.
- mistrz interkontynentalny IBF - 22 maja 1993 pokonał Noela Magee przez techniczny nokaut w 8 rundzie
- mistrz świata WBO w wadze półciężkiej - 10 września 1994 pokonał Leeonzera Barbera jednogłośnie na punkty
- mistrz świata WBO w wadze juniorciężkiej - 17 grudnia 1994 pokonał Nestora Giovanniniego przez techniczny nokaut w 10 rundzie
- mistrz świata WBA/IBF w wadze półciężkiej - 13 czerwca 1997 pokonał Virgila Hilla jednogłośnie na punkty
Jako pierwszy bokser w historii unifikował pasy mistrzowskie organizacji WBA, IBF i WBO.
- 48 walk wygranych - 2 walki przegrane - 0 walk remisowych
[edytuj] Kariera aktorska
jako aktor - Der Tag der Ehre - Entscheidung im Boxring (2004), Modern Talking 1998/1999 (1999), Tatort - Bienzle und der Champion (1998).
jako aktor gościnnie - Rent-a-Pocher (2003), Die Ulla Kock am Brink Show (1998).
[edytuj] Kariera muzyczna
Tygrys zapowiedział, że będzie robił karierę jako muzyk rockowy.
