Cyrano de Bergerac
Z Wikipedii
Cyrano de Bergerac - postać literacka, stworzona przez Edmonda Rostanda w oparciu o życiorys Saviniena de Cyrano de Bergeraca - XVII wiecznego poety. Pojawia się on w jego sztuce Cyrano de Bergerac, napisanej w 1897 roku.
Później nawiązywali do niej twórcy filmowi - Michael Gordon w filmie Cyrano de Bergerac (1950), Abela Gance - Cyrano i d'Artagnan (1963) i Jean-Paul Rappeneau - Cyrano de Bergerac (1990).
Uwaga: W dalszej części artykułu znajdują się szczegóły fabuły lub zakończenia utworu.
Komedia opowiada o życiu długonosego Cyrano de Bergeraca, doskonałego mówcy i szlachcica. Zakochuje się on w swej kuzynce, lecz kompleks długiego nosa wstrzymuje go od okazania uczuć. Do jego kompanii żołnierskiej wstępuje młody Christian, w którym kuzynka się zakochuje i prosi o radę miłosną Cyrana. Christian również prosi o radę Cyrana, ponieważ nie potrafi wysłowić się przed kobietami. Cyrano z początku pisze miłosne listy do kuzynki i uwodzi ją za Christiana. W końcu wygłasza pod jej oknem odę dla niej. Dopiero po latach wojen, w których ginie Christian stary Cyrano zostaje ofiarą zamachu i kilka chwil przed śmiercią daje poznać kuzynce, iż to on pisał do niej listy i wygłaszał mowy za Christiana. Umiera wśród przyjaciół, "wznosząc się do białego księżyca" na porannej rosie.
