Cewka moczowa

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Ten artykuł dotyczy układu moczowego. Zobacz też: inne znaczenia tego słowa.

Cewka moczowa (łac. urethra) - końcowa część układu moczowego wyprowadzająca mocz na zewnątrz. Jest to przewód rozpoczynający się na dnie pęcherza moczowego ujściem wewnętrznym cewki, a kończący ujściem zewnętrznym u mężczyzn na końcu żołędzi prącia, u kobiet na brodawce cewkowej położonej w przedsionku pochwy.

Cewka moczowa męska ma długość od 15 do 20 cm. Poza funkcją wyprowadzania moczu pełni również funkcję wyprowadzania nasienia. Dzielimy ją na:

Część śródścienną - biegnącą w ścianie pęcherza moczowego
Część sterczową - przebiegającą przez gruczoł krokowy
Część błoniastą - przebijającą przeponę moczowo-płciową
Część gąbczastą - biegnącą luźno w kroczu pod spojeniem łonowym przez ciało gąbczaste prącia, uchodzącą fizjologicznie na końcu żołędzi prącia; w przypadkach wad rozwojowych - spodziectwa - uchodzi na dolnej powierzchni prącia wierzchniactwa - uchodzi na górnej powierzchni prącia

Cewka moczowa żeńska jest znacznie krótsza od męskiej (długość od 3 do 5 cm). Dzielimy ją na:

Część śródścienną, biegnącą w ścianie pęcherza moczowego
Część miedniczną
Część przeponową
Część podprzeponową

Biegnie ona równolegle do pochwy, do przodu od niej. Znacznie mniejsza długość cewki moczowej żeńskiej stwarza dogodniejsze warunki rozwoju infekcji wstępującej dróg moczowych w porównaniu z cewką męską.