Burgundowie
Z Wikipedii
Burgundowie - plemiona Germanów.
Lud germański, pochodzący prawdopodobnie z wyspy Bornholm, która im zawdzięcza swą nazwę. Ich nazwa znaczy 'Synowie wiatru północnego'. W okresie wpływów rzymskich najprawdopodobniej zamieszkiwali terytorium zachodniej Polski, a odzwierciedleniem ich osadnictwa jest archeologiczna kultura luboszycka w międzyrzeczu Nysy Łużyckiej i Bobru w rejonie Gubina. W 406 r. zapewne uczestniczyli w grupie ludów germańskich, która w noc sylwestrową po zamarzniętym Renie w rejonie Mogontiacum (Moguncji) wkroczyła do rzymskiej Galii. W 436 roku n.e. zostali pobici przez połączone siły Rzymian i Hunów i musieli opuścić tereny wokół Wormacji. Osiedlili się na ziemiach nazwanych później Burgundią. Zostali podbici przez Franków [532r] i ulegli romanizacji. Brali udział w bitwie Na Polach Katalaunijskich w 451 r. po stronie Aecjusza. To oni są bohaterami poematu 'Pieś o Nibelungach' z 13w.
[edytuj] Królowie Burgundów
- Gebicca (?-407)
- Gundomar I (407-411)
- Giselher (407-411)
- Gunther (407-436)
- Gunderyk (436-473)
- Chilperyk I (443-480)
- Gundobad (473-516) (w Lyonie)
- Chilperyk II (473-493) (w Walencji)
- Gundomar (473-486) (we Wiedniu)
- Godegisel (473-500) (w Genewie)
- Sigismund (516-523)
- Godomar (523-532)
