Bruno Winawer
Z Wikipedii
Bruno Winawer (ur. 17 marca 1883, zm. 11 kwietnia 1944 w Opolu Lubelskim) – polski komediopisarz, prozaik, felietonista, z wykształcenia fizyk. Autor popularnych komedii obyczajowych, często związanych z tematyką naukową, licznych felietonów popularnonaukowych i na temat literatury oraz powieści fantastycznonaukowych.
W latach 1909-1920 wykładał na uniwersytetach w Amsterdamie i Frankfurcie nad Menem oraz na Politechnice Warszawskiej. Po wybuchu II wojny światowej przebywał najpierw we Lwowie, a w 1941 trafił do getta warszawskiego, skąd uciekł na Lubelszczyznę.
[edytuj] Twórczość
- Ks. Hjoba komedja nudna w 3 aktach (1921, komedia)
- Roztwór profesora Pytla (1922, komedia)
- R. H. Inżynier (1924, komedia)
- Doktor Przybram (1924, powieść fantastycznonaukowa)
- Boczna antena (1926 zbiór felietonów)
- Dług honorowy (1929, powieść fantastycznonaukowa)
- Literaturę trzeba przewietrzyć (1935, zbiór felietonów)
- Ziemia w malignie (1937, zbiór felietonów)
- Ślepa latarka
- Notatnik Szymona van Geldern
- Niziny
- Losy Europy
- Rokowania pokojowe
- Rycerz z łabędziem
- Tematy i warjacje
- Trzysta miljonów koni
- Turnieje maszyn
