Bounding volume
Z Wikipedii
Bounding volume (bryła brzegowa) to w komputerowej grafice 3D bryła w uproszczony sposób przedstawiająca jak najmniejszą przestrzeń, w której całkowicie mieszczą się dane obiekty. Używa się ich, np. aby uprościć wykrywanie kolizji oraz sprawdzanie widoczności na ekranie zawartych w nich obiektów, dlatego że na uproszczonych bryłach można dużo szybciej i prościej wykonać testy kolizji.
Obiekty w grafice 3D złożone są z pojedynczych polygonów. Sprawdzenie kolizji każdego z tysięcy polygonów z pierwszego obiektu z polygonami z drugiego obiektu trwa długo, dlatego przy sprawdzaniu kolizji dwóch obiektów najpierw sprawdza się czy ich bounding volume mają kolizję, a jeżeli nie mają można od razu powiedzieć, że zawarte w nich obiekty też nie mają kolizji.
[edytuj] Najczęstsze typy bounding volume
- Bounding sphere (ang. sphere - kula) to jak najmniejsza kula kompletnie otaczająca obiekt. Można bardzo szybko sprawdzić kolizję jednej kuli z drugą: dwie kule nie pokrywają się, gdy odległość między ich środkami jest większa od sumy ich promieni.
- Bounding box (ang. box - pudełko) to jak najmniejszy prostopadłościan kompletnie otaczający dany obiekt.
Bounding box może być ułożony:
- w dowolnej pozycji, wtedy jest to oriented bounding box (OBB)
- równo z osiami układu współrzędnych - axis-aligned bounding box (AABB)
Łatwiej jest sprawdzić kolizję AABB, ale OBB dużo dokładniej opisuje kształt obiektu.
Często najpierw sprawdza się kolizje bounding sphere, później kolizję bounding box, a na końcu kolizję samych obiektów.
